Fic: นำมาจาบอร์ดตัวกวน

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้แต่งเองนะค่ะ นำมาจาบอร์ดตัวกวน
ลิงค์นี้นะค่ะ
http://www.212cafe.com/board/group/group_id/138/forumId/276/page/1

Good afternoon, darling.

บรรยากาศยามเช้าอันวุ่นวายในห้องโถงใหญ่ของฮอกวอตส์ เสียงจอแจของเหล่านักเรียนที่กำลังรับประทานอาหารเช้าผสมกับเสียงนกฮูกไปรษณีย์ นับว่าเป็นเสียงที่ชวนหนวกหูซึ่งทำให้คนฟังปวดหัวได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

เฮอร์ไมโอนี่ชะเง้อคอกวาดสายตามองนกฮูกที่บินกันอย่างชุลมุนในห้องโถงใหญ่ ก่อนที่จะยิ้มอย่างพอใจเมื่อนกฮูกโรงนาสีน้ำตาลแดงตัวหนึ่งร่อนลงตรงหน้าเธอพร้อมทั้งยื่นขาเปล่าๆ มาให้เธอผูกจดหมาย แฮร์รี่กับรอนมองเจ้านกฮูกหนุ่มอย่างงงๆ เมื่อเธอผูกจดหมายชิ้นเล็กเสร็จแล้ว จึงก้มหน้าลงไปหามันราวจะกระซิบบอกความลับ

“ไปส่งให้ถึงมือ ‘เขา’ ให้ได้เลยนะรู้มั้ย” มันขยับจงอยปากส่งเสียงดังกริ๊กๆ ราวกับรับคำสั่ง เธอยิ้มให้มันก่อนจะหยิบน่องไก่อบชิ้นเล็กยื่นให้ เจ้านกฮูกรีบคาบไว้ในปาก ก่อนที่จะกางปีกบินออกไปนอกห้องโถง

“เธอส่งจดหมายหาใครน่ะเฮอร์ไมโอนี่ แล้วมันรู้ได้ไงว่าเธอจะส่งจดหมาย” รอนหันไปถามพร้อมมือที่เอื้อมไปหยิบน่องไก่จากจานเดียวกับที่เฮอร์ไมโอนี่หยิบให้เจ้านกฮูก

“เรื่องส่วนตัวฉันคงไม่ต้องรายงานให้เธอรู้ทุกเรื่องหรอกนะจ๊ะ รอนเพื่อนรัก” เธอหันไปยิ้มให้รอนก่อนที่จะลงมือจัดการกับข้าวโอ๊ตต้มในชามตรงหน้า รอนหน้าแดงขึ้นมาในขณะที่แฮร์รี่หัวเราะหึๆ ไม่มีใครทันสังเกตว่า นกฮูกตัวที่เฮอร์ไมโอนี่ฝากจดหมายไปนั้น บินกลับเข้ามาในห้องโถง แต่มุ่งหน้าไปทางโต๊ะสลิธีริน


“ว้าย! อะไรกันเนี่ย” แพนซี่ พาร์กินสัน ร้องแหวขึ้นเมื่อนกฮูกหนุ่มร่อนลงเหยียบบนจานเบคอนของเธอพร้อมยื่นขาที่ผูกจดหมายไปให้เดรโก มัลฟอย

“หนอย...ไอ้นกฮูกบ้า...” แพนซี่ทำท่าเงื้อส้อมจะแทงลงบนตัวนกฮูกด้วยความโมโห แต่เดรโกคว้าตัวมันออกมาเสียก่อน “เธอจะบ้ารึไง ก็เปลี่ยนจานใหม่ก็สิ้นเรื่อง วุ่นวายน่ารำคาญจริงๆ”

แพนซี่อ้าปากหวอเมื่อถูกเดรโกตวาดเข้าให้ ส้อมในมือหล่นลงกระทบจานเสียงดังเคร้ง เดรโกแกะจดหมายออกจากขาของมันพร้อมหยิบเบคอนจากจานแพนซี่ที่มันเหยียบเมื่อกี้ส่งให้ มันคาบไว้ในปากพร้อมส่งเสียงฮูกเบาๆ ก่อนจะโผบินออกไป เดรโกแกะจดหมายออกอ่าน ลายมือสวยที่เขียนอย่างเป็นระเบียบอันคุ้นตานั้นทำให้เขายิ้มออกมานิดหนึ่ง

ฉันรู้ว่าบ่ายวันนี้เธอว่าง วันนี้ฉันมีเรียนแค่ตอนค่ำ เจอกันที่ห้องต้องประสงค์...หาให้เจอล่ะ ฉันจะรอ

‘บ่ายนี้คงมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำอีกแล้วล่ะสิ’ เดรโกคิดพร้อมยิ้มออกมาอย่างพอใจ


เมื่อกริ่งพักเที่ยงดังขึ้น เดรโกกวาดทุกอย่างบนโต๊ะลงกระเป๋าจนหมด

“ไม่ต้องตามมา จะไปธุระถึงค่ำ” เขาหันกลับมาสั่งแครบกับกอยล์สั้นๆ ก่อนพุ่งตัวออกไปจากห้องเรียนทันที

เดรโกหยุดกึกลงที่หน้าห้องต้องประสงค์ ยืนหอบเหนื่อยอยู่สักพักพลางคิดข้อความที่จะสามารถเปิดประตูได้

“ ‘ฉันต้องการเข้าไปในห้องที่เฮอร์ไมโอนี่อยู่’ บ้าน่า ข้อความปัญญาอ่อนแบบนี้มันคงไม่เปิด ‘ฉันมาตามที่นัดไว้กับเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์’ ไอ้นี่ก็ไม่เข้าท่าแฮะ เอาไงดี” เดรโกเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องเหมือนหนูติดจั่น เขาหยุดอยู่ปลายฝั่งหนึ่งก่อนสูดหายใจเข้าลึกๆ “ลองอันนี้แล้วกัน” เขาก้มหน้าหลับตา เท้าเริ่มออกเดินพลางคิดอยู่ในใจ ‘ฉันต้องการห้องที่ฉันจะมีความสุขกับคนรักโดยที่ไม่มีใครหาเจอ’

ทันใดนั้น บานประตูสีขาวสะอาดตาก็ปรากฏขึ้นมา เดรโกลืมตาขึ้นมองอย่างงุนงง เขาเอื้อมมือไปแตะลูกบิดประตูกลมๆ สีทอง หมุนมันเปิดออกและก้าวเข้าไปด้านใน

เขาปิดประตูลงจนสนิทและไม่ลืมที่จะล็อกประตู แม้จะรู้ว่าที่จริงห้องนี่ก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้อยู่แล้ว เดรโกกระพริบตาถี่ๆ ด้วยความแปลกใจ รู้สึกราวกับว่าก้าวเข้ามาในบ้านหลังหนึ่ง แบบของบ้าน ลักษณะการตกแต่งที่ไม่คุ้นตา จุดที่เขายืนอยู่ดูคล้ายกับเป็นทางเดินในบ้าน ส่วนซ้ายขวาเป็นห้องต่างๆ ประตูด้านขวามือเปิดแง้มอยู่ เดรโกถอดรองเท้าวางไว้ข้างรองเท้าอีกคู่หนึ่งซึ่งน่าจะเป็นของเฮอร์ไมโอนี่ แล้วเข้าไปสำรวจห้องด้านขวา

ห้องนี้เป็นห้องนั่งเล่น บนพื้นปูด้วยเสื่อตาตามิ มีโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้มตัวเตี้ยวางอยู่กลางห้อง ผนังข้างหนึ่งเป็นตู้ไม้ความสูงระดับเอวสีเดียวกับโต๊ะในห้อง บนตู้นั้นมีแจกันทรงสูงสีขาวมุก ปักดอกไม้ที่เขาไม่รู้จัก กลีบดอกสีชมพูอ่อนบางเบาดูเข้ากันอย่างลงตัวกับก้านสีเขียวอ่อนที่ดูแข็งแรงของมัน แสงแดดอบอุ่นที่ส่องอยู่ภายในห้องทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านธรรมดา ไม่ใช่ห้องต้องประสงค์

เดรโกเดินออกมาจากห้องรับแขก พลางยิ้มสนุก เฮอร์ไมโอนี่มักจะมีอะไรให้เขาได้แปลกใจเล่นเสมอ ท่าทางภายนอกที่ดูเหมือนจะขลุกอยู่กับตำรา เครียดกับการเรียน แต่แท้จริงแล้ว หญิงสาวคนนี้ คนรักของเขา เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เอาใจใส่กับทุกคนรอบตัวอย่างมาก แถมยังชอบทำอะไรสนุกๆ แปลกๆ ให้เขาดูเป็นประจำ นี่คงเป็นเสน่ห์อีกอย่างที่ทำให้เขาหลงรักเธอกระมัง

ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ เดรโกได้ยินเสียงน้ำแผ่วๆ มาจากห้องด้านในสุด เฮอร์ไมโอนี่คงอยู่ที่นั่น เขาจึงเดินตามเสียงน้ำเข้าไป

ประตูบานเลื่อนแบบญี่ปุ่นส่งเสียงดังครืดคราดเมื่อเขาเปิดมันออก เผยให้เห็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าขนาดเล็กที่มีห้องอาบน้ำในตัว และประตูบานเลื่อนอีกชุดหนึ่งซึ่งจะนำไปสู่ภายนอก เสียงน้ำไหลดังชัดเจนจากหลังประตูบานนั้น เดรโกยิ้มพอใจ เมื่อตอนปิดเทอมหน้าร้อนที่ผ่านมา เขาได้ไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นกับครอบครัว ในตอนแรก นายลูเซียสไม่พอใจเล็กน้อยที่เดรโกเลือกไปญี่ปุ่นเพราะกลัวติดขัดเรื่องภาษา และเสนอให้ไปเที่ยวในประเทศแถบยุโรปแทน แต่เดรโกก็สามารถหาล่ามที่พูดทั้งภาษาอังกฤษและญี่ปุ่นได้คล่องแคล่วมาได้ นายลูเซียสจึงยอมแพ้และทำตามความต้องการของลูกชายสุดที่รักคนเดียว พอเปิดเทอม เดรโกได้กลับมาเล่าถึงความประทับใจที่เขาไปเที่ยวญี่ปุ่นให้เฮอร์ไมโอนี่ฟัง เขาชอบมันมาก และบอกเธอว่าถ้ามีโอกาส เขาอยากพาเธอไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นสักครั้ง และคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ต้องชอบมันแน่ แต่ตอนนี้ เขาคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ฉลาดมากที่เปลี่ยนห้องนี้ให้เป็นเกสต์เฮ้าส์แบบโรงแรมหรูๆ ที่มีออนเซนหรือบ่อน้ำร้อนส่วนตัวในห้องพักได้ (ก็นี่มันห้องต้องประสงค์นี่นะ)

เดรโกเปลี่ยนเสื้อผ้าและเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ ก่อนสวมชุดยูกาตะออกมา เขาคิดว่าวันนี้เฮอร์ไมโอนี่มีเรื่องให้เขาต้องยิ้มมากเหลือเกิน ก่อนที่จะเลื่อนบานประตูออกไปสู่ภายนอก

สวนกลางแจ้งแบบญี่ปุ่นขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายปรากฏแก่สายตาของเดรโก นี่มันอลังการยิ่งกว่าห้องสูทของโรงแรมระดับเจ็ดดาวที่เขาไปพักมาเสียอีก เพดานมนตราเหมือนที่ห้องโถงกลางเป็นสีฟ้าสดใส มีเมฆสีขาวสะอาดบางเบากระจายอยู่บางแห่ง ออนเซนขนาดกลางอยู่ท่ามกลางสวน เขามองเห็นศีรษะของเฮอร์ไมโอนี่พิงอยู่ขอบบ่อ ผมสีน้ำตาลถูกเก็บรวบเป็นมวยโดยปิ่นเงินอันหนึ่ง เส้นผมที่หลุดลุ่ยลงมาระต้นคอขาวของเธอทำให้เขารู้สึกเย้ายวนเหลือเกิน เฮอร์ไมโอนี่หันมามองพร้อมทั้งยิ้มให้ “นี่ มองอยู่ได้ ลงมาแช่น้ำด้วยกันดีกว่ามั้ย อุ่นสบายดีอย่างที่เธอว่าจริงๆ” เดรโกไม่รอช้า ปลดชุดยูกาตะบนตัวออกไปแขวน แล้วนำร่างเปลือยเปล่าของตนลงไปแช่อยู่ในออนเซนกับเฮอร์ไมโอนี่ทันที

“เห็นเธอบอกว่าอยากมาอีก ฉันเลยลองไปหาข้อมูลของญี่ปุ่นจากในห้องสมุดแล้วลองดู ไม่คิดว่ามันจะออกมาได้ผลแบบนี้ เธอคิดว่าที่นี่เป็นยังไง เหมือนที่เธอไปมารึเปล่าล่ะเดรโก” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยถาม เดรโกละสายตาจากเรือนร่างขาวๆ ที่แช่น้ำอยู่ข้างๆ ก่อนตอบคำถาม

“มันดีกว่ามากเลยล่ะ กว้างกว่า หรูกว่า แถมสวนก็สวย เธอทำได้ยังไงเฮอร์ไมโอนี่” เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มดีใจที่เดรโกชอบ

”แต่เธอรู้มั้ย ว่าที่สำคัญที่สุด ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า ที่นี่มันดีกว่าที่ฉันเคยไป” เธอทำหน้าสงสัยพลางส่ายหน้า เดรโกยิ้มสบตาเธอ “ก็เพราะว่า มีเธออยู่กับฉันไง เฮอร์ไมโอนี่ ขอบคุณนะที่ทำให้ความต้องการของฉันเป็นจริง” เดรโกเลื่อนใบหน้าเข้ามาหาเธอ และมอบจุมพิตแสนหวานให้อย่างเนิ่นนาน จูบที่อบอุ่นที่เสียจนแทบทำให้เฮอร์ไมโอนี่ละลาย เมื่อเขาถอยห่างออกมา เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงอยู่ครู่หนึ่ง แต่สักพักกลับส่งยิ้มซุกซนให้เขา

“ฉันดีใจนะที่เธอชอบ แต่เซอร์ไพรส์ยามบ่ายวันนี้ยังไม่หมดนะ ที่รัก...” เธอหลิ่วตาให้ และก่อนที่เดรโกจะเข้าใจความหมายในคำพูดของเฮอร์ไมโอนี่ เธอก็ทำให้เขาคิดอะไรไม่ออกด้วยการนั่งคร่อมและหันหน้าเข้าหา พร้อมทั้งจูบอันแสนเร่าร้อนอย่างที่เดรโกไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าอกขาวอวบอิ่มของเธอที่เขาแอบมองเมื่อกี้ เบียดอยู่กับแผงอกของเขา ยอดปทุมถันอันชูชันที่สัมผัสกับตัวเขาทำให้ความต้องการตัวเธอพลุ่งพล่านขึ้นไปอีก มือหนาเลื่อนไปโอบหลังของเธอ แผ่นหลังนุ่มเนียนที่ได้รับการดูแลอย่างดี เฮอร์ไมโอนี่ถอนจูบออกมา มือเล็กที่วางอยู่บนไหล่ ค่อยๆ ลูบไล้ลงมาตามแผงอก ก่อนที่จะลากปลายนิ้วลงมายังหน้าท้อง และเอื้อมมือมาครอบครองความเป็นชายของเขาที่กำลังตื่นเต็มที่ เธอยิ้มให้เดรโก ก่อนที่จะยกตัวขึ้น และสอดความเป็นชายของเขาเข้าไปในตัวเธอ

“อ๊ะ....” เดรโกครางแผ่วเบา ก่อนมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเต็มตา “เธอนี่มัน...” เธอจูบเขาอีกครั้งโดยที่ไม่รอฟังที่เขาพูดให้จบ พร้อมกับค่อยๆ ขยับตัวขึ้นลงอย่างช้าๆ มือสองข้างของเขาเลื่อนจากแผ่นหลังนุ่มมือมากอบกุมอกอิ่มของเธอไว้ พร้อมทั้งนวดคลึงเบา เธอครางในลำคออย่างพอใจ แขนเล็กโอบรอบคอของชายหนุ่มเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของเขาเปลี่ยนเป้าหมายลงมาอยู่ที่เดียวกับมือ เดรโกพรมจูบไปทั่วหน้าอกขาวเนียนอย่างหิวกระหาย น้ำอุ่นๆ ในออนเซนกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการขยับตัวของเฮอร์ไมโอนี่

“อะ...อ๊า....อา....า” เฮอร์ไมโอนี่ครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อเดรโกตวัดลิ้นต่อสู้กับยอดอกข้างหนึ่งของเธอที่กำลังตั้งชัน ส่วนอีกข้าง เขาก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่าง ใช้ปลายนิ้วบดขยี้มันอย่างแผ่วเบาด้วยจังหวะเดียวกับปาก เพิ่มความกระสันทำให้เธอต้องครางหนักขึ้น และขยับขึ้นลงบนตัวเขาเร็วขึ้นอีกโดยไม่สนใจว่าความแรงที่ตัวเองขยับร่างนั้นจะทำให้น้ำในออนเซนเป็นอย่างไร

“อ๊ะ...อะ...อย่าหยุดนะ...อา... ทำต่อไป..ระ...เรื่อยๆ ฉัน....อ๊า...ใกล้...ละ...แล้ว” เธอครางเสียงกระเส่าพร้อมกับเร่งจังหวะให้รวดเร็วขึ้นไปอีก ตอนนี้เขาก็รู้สึกไม่ต่างกัน ภายในร่างกายของเขาแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

“อ๊า....อ๊ะ...อะ...อ๊ะ....อื้อ...อ๊า...โอ๊ว....” เสียงทุ้มต่ำและเสียงหวานเล็กที่แหลมขึ้นเรื่อยๆ ประสานเป็นจังหวะเดียวกัน ดังก้องอยู่ในสวนออนเซน หรือที่ถูกคือห้องต้องประสงค์ เสียงครางและเสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับน้ำอุ่นที่ทะลักออกมาจากออนเซนเนื่องจากการขยับตัวอย่างแรงของเฮอร์ไมโอนี่ จนกระทั่งการขยับครั้งสุดท้ายของหญิงสาว ซึ่งกดตัวเองลงไปให้แนบชิดกับร่างกายของชายหนุ่มมากที่สุด พร้อมกับที่บางสิ่งบางอย่างจากร่างกายของเขาฉีดพุ่งเข้าไปในตัวเธออย่างหยุดไม่อยู่ เฮอร์ไมโอนี่ก้มหน้าลงจูบเดรโกหนึ่งทีก่อนถอยออกมาพร้อมหอบอย่างหมดแรง ซบหน้าอยู่กับไหล่ของเดรโกซึ่งก็หอบไม่ต่างกัน (:D) ทั้งสองกอดกันแน่น ร่างกายที่ร้อนผ่าวยังแนบชิดกันอยู่ภายใต้น้ำอุ่นๆ ในสระออนเซน เดรโกคลายอ้อมแขนออก พลางพยักหน้าส่งสัญญาณให้เธอเป็นนัยว่า ‘ถ้าเราไม่ขึ้นจากน้ำตอนนี้ คงได้ตัวเปื่อยกันแน่ๆ’ เฮอร์ไมโอนี่จึงยกตัวขึ้นจากตัวเขา แล้วทั้งสองก็ขึ้นจากบ่อออนเซนพร้อมกัน

เฮอร์ไมโอนี่เดินนำเดรโกกลับมายังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมชุดยูกาตะให้ตัวเองแล้วหยิบอีกชุดหนึ่งมาสวมให้เขา ก่อนจะจูงมือพาออกไปยังอีกห้องหนึ่งที่อยู่เยื้องกับห้องนี้

เมื่อเปิดประตูเข้าไป ทั้งสองพบกับห้องน้ำขนาดกลาง ผนังทั้งสี่ด้านเป็นปูนเปลือยแบบขัดหยาบเพื่อกันลื่น มีชาวเวอร์สองหัวติดอยู่ที่ผนังห่างกันระยะประมาณสำหรับสองคนยืนอาบพร้อมกัน ก่อนที่เดรโกจะรู้ตัว เฮอร์ไมโอนี่ก็ปลดเสื้อคลุมออกจากทั้งตัวเขาและตัวเธอหมดแล้ว และดึงมือเขาให้ไปอยู่ใต้ฝักบัวด้วยกัน

“อยู่เฉยๆ นะ เดี๋ยวฉันอาบให้เอง” ประโยคสั้นๆ ที่ออกจากปากเฮอร์ไมโอนี่ ทำให้เขาแปลกใจในตัวเธอเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้งในวันนี้

ละอองน้ำนุ่มนวลจากฝักบัวรดลงไปบนสองร่างที่ยืนคู่กันอยู่ข้างใต้จนเปียกชุ่ม เฮอร์ไมโอนี่เอื้อมมือไปกดสบู่เหลว ก่อนที่จะนำมาลูบไล้ลงบนตัวของชายหนุ่มโดยไม่สนใจว่าความนุ่มนวลและสัมผัสที่เธอมอบให้เขานั้น จะทำให้เกิดปฏิกิริยาอย่างไรกับส่วนของร่างกายที่หลับใหลไปแล้ว กลับตั้งผงาดขึ้นอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่โอบกอดเขาจากด้านหลัง และลูบไล้ฟองสบู่นุ่มมือกับลำตัวด้านหน้าของชายหนุ่ม ทำให้หน้าอกและลำตัวส่วนหน้าทั้งหมดของเธอแนบชิดไปกับด้านหลังของเขา และมันก็ขยับไปมาบนแผ่นหลังของเขา ตามที่แขนของเฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวไปมา เฮอร์ไมโอนี่ชำเลืองส่วนล่างของตัวเขา แกล้งทำเป็นเลื่อนมือที่เต็มไปด้วยสบู่ลงไปโดนมัน สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้เดรโกสะดุ้ง

“อุ๊ย! โทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ เลอะสบู่หมดเลย เดี๋ยวฉันล้างให้นะ” เฮอร์ไมโอนี่ใช้ตัวเธอและหน้าอกดันหลังเขาเข้าไปหาฝักบัว ให้สายน้ำรดลงมาถูกตัวทั้งสองมากขึ้น และใช้น้ำล้างฟองสบู่ออกจากส่วนล่างของเขาตามที่บอกไว้ เดรโกเม้มริมฝีปากแน่น หลับตาสะกดกลั้นอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เฮอร์ไมโอนี่เหลือบตามองหน้าชายคนรักก็ยิ้มอย่างขบขันที่สามารถแกล้งเขาได้ ก้มลงจูบเขาที่หัวไหล่ ซึ่งนั่นยิ่งเป็นสิ่งกระตุ้นให้เขาตื่นตัวมาขึ้นไปอีก เธอรับรู้ได้จากส่วนล่างของเขาที่กำลังเต้นตุบๆ ราวกับจังหวะหัวใจอยู่ในมือของเธอ เฮอร์ไมโอนี่เดินอ้อมมาด้านหน้าของเดรโก ก่อนที่จะคุกเข่าลงเบื้องหน้า และครอบครองความเป็นชายของเขาไว้ด้วยปากทั้งหมด

“อา...” เดรโกครางออกมาอย่างหมดกลั้นเมื่อเธอยั่วเขาถึงขนาดนี้ ริมฝีปากนุ่มนวลกระจายความร้อนจากส่วนปลายเข้าหาด้านในอย่างช้าๆ... ช้าเสียจนเขาแทบจะเสียการควบคุมตัวเอง ลิ้นอุ่นไล้ไปบนส่วนนั้น มันแข็งขืนต่อสู้กับลิ้นของเธอที่กระหวัดมันอย่างกระหาย ริมฝีปากร้อนๆ ที่ครอบครองเขาอยู่ขณะนี้ มันทำให้เขาทนไม่ไหวแล้ว... เขาต้องการเธอมากกว่านั้น...

เดรโกจับไหล่ทั้งสองของเธอตรึงอยู่กับที่ ทำให้เธอหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งๆ ที่บางส่วนยังอยู่ในปาก... เขาถอนตัวออกมาจากปากเธอ ดึงเธอขึ้นมาให้ยืนอยู่ระดับเดียวกับเขาและดันตัวเธอไปชิดผนัง ก่อนจะเป็นฝ่ายคุกเข่าลงตรงหน้า แยกขาเธอออกเล็กน้อย ก้มหน้าลงไปหาความหอมหวานภายในตัวเธอ

“อ๊า...เดรโก” มือเล็กยึดไหล่กว้างของชายหนุ่มแน่นเมื่อเขาดื่มความหวานจากตัวเธอ เขาไล้ลิ้นขึ้นลงสลับกับตวัดไปมาอย่างรวดเร็ว ร่างขาวโพลนตรงหน้าสะท้านด้วยอารมณ์ปรารถนา พร้อมเสียงครางแหลมที่ลอดออกมาจากริมฝีปากคู่สวยนั่น เดรโกใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปกลางลำตัวอันร้อนระอุของเธอ ไปสู่ความชุ่มชื้นภายใน ก่อนจะขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะพร้อมกับพรมจูบไปรอบบริเวณ สลับกับใช้ลิ้นไล้เล็มน้ำอุ่นใสที่ออกมาจากร่ากายของเธอ ไม่มีเสียงครางจากด้านบนแล้ว แต่มีเสียงหอบมาแทนที่ ขาเรียวที่สั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่ทำให้เดรโกถอนริมฝีปากและนิ้วออกมา เฮอร์ไมโอนี่มองเขาตาปรอยด้วยความโหยหาสัมผัสจากเขา เดรโกประคองเฮอร์ไมโอนี่ให้ยืนชิดผนัง ก่อนที่จะแนบลำตัวเข้าไปหาเธอ พร้อมๆ กับสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอทันที

“อ๊า...อ๊ะ” สัมผัสที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนี้ ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ครางออกมา แขนเล็กเหนี่ยวต้นคอเขาไว้อย่างหาที่ยึดเกาะในขณะที่เขาขยับเข้าออกในตัวเธออย่างไม่หยุดหย่อน โดยเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ปรารถนาที่ต้องการปลดปล่อย เขายกขาข้างหนึ่งของเธอมาเกี่ยวไว้ที่ตัวเขาเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนตัวเข้าออก สองมือประคองสะโพกกลมกลึงของเธอไว้พร้อมบีบเค้นบั้นท้ายขาวนุ่มไปด้วย...นั่นยิ่งเพิ่มความปรารถนาของเธอให้พุ่งขึ้นไปอีก

“อ๊ะ...เดร...อ๊า...เดรโก...”เสียงครางก้องห้องน้ำของเธอทำให้เขาขยับกายเร็วขึ้นอีก เขารู้...เธอใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที เขาเองก็เหมือนกัน เสียงครางที่ดังขึ้นจากทั้งสองพร้อมกับเสียงหอบหายใจถี่ๆ ดังเป็นจังหวะเดียวกันพร้อมกับที่เดรโกขยับเข้าออกจากตัวเธอเร็วขึ้นอีก ในกายของเธอบีบรัดตัวของเขาแน่นเป็นจังหวะจนเขาแทบทนไม่ไหวแล้ว จนกระทั่งมาถึงครั้งสุดท้าย เดรโกดันตัวเขาเข้าไปหาเธอจนสุดพร้อมกับที่ทั้งสองร่างที่เบียดตัวแนบชิดกันใต้สายน้ำจากฝักบัวที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสายกระตุกเป็นจังหวะเดียวกันเป็นสัญญาณว่าทั้งสองได้ไปถึงจุดหมายพร้อมกัน

เดรโกก้มหน้าลงจูบเฮอร์ไมโอนี่พร้อมกับประคองร่างของเธอซึ่งดูเหนื่อยอ่อนจนแทบไม่มีสติหลังจากผ่านศึกษาใหญ่มาถึงสองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกัน เขาถอนตัวออกมาจากร่างของเธอ ก่อนปิดน้ำ เฮอร์ไมโอนี่เอนตัวพิงผนังและทรุดลงกับพื้นอย่างไม่สนใจรอบข้างแล้ว เดรโกมองเธอแล้วยิ้มเอ็นดู ก่อนที่จะอุ้มเธอขึ้นจากพื้น พาเธอไปที่ห้องนอน สวมชุดนอนให้เธอและตนเองจนเรียบร้อย ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงอุ่น ห่มผ้าห่มนุ่มและหลับตามเธอไป

‘ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ที่รักของฉัน’


*****************************************************************************************************************************

จบแล้วค่า เป็นยังไงก็รบกวนติชมกันด้วยเน้อ ปิดเทอมว่างๆ เลยลองแต่งดู หลังจากร้างไปเป็นปี

แต่คงไม่ได้มาบ่อยนะคะ อีกหน่อยก็เปิดเทอมซัมเมอร์แล้วล่ะ ฝากด้วยนะค๊า.... :lol:

*edit* resize รูปค่ะ เปิดมามันเต็มจอไปหน่อย อิๆ
แก้ไขเมื่อ : 2010-03-05 12:46:11

รูป anime จากเรื่องอะไรไม่รู้เหมือนกัน แต่น่ารักดีค่ะ ชอบๆ แต่อาจไม่เข้ากับเรื่องนะคะ



กลับมาที่บอร์ดอีกครั้งใน username ใหม่พร้อมฟิคสั้นหื่นๆ ที่จะมาช่วยให้เพื่อนๆ ในบอร์ดยิ่งร้อนเข้าไปอีก
(อากาศปัจจุบันยังร้อนไม่พออีกรึไง : แฟรี่ตัวอ้วน)

อ้อ ลืมบอกไปค่า tuaglom หรือ แมวตัวกลม คือ แฟรี่ตัวอ้วนในอดีตนะคะ username เก่าจำไม่ได้ซะแล้.......

ฟิคเรื่องนี้ ตอนเดียวจบนะคะ พิมพ์ไปมือสั่นไป อากาศยิ่งร้อนๆ เลือดกำเดาแทบกระฉูดแน่ะ บอกตรงๆ

แรงบันดาลใจ : เป็นความใฝ่ฝันของเรากะคุณกระต่ายของเรา ว่าอยากไปเที่ยวญี่ปุ่น และไปแช่ออนเซน(บ่อน้ำร้อน) ด้วยกันมากๆ (หื่นกันทั้งคู่เลย-*-) แต่ขณะนี้ยังไม่จบมหาลัยเล้ย ไอ้ครั้นจะไปฮันนีมูนกันเลยก็ไม่ใช่เนอะ

สุดท้าย แมวอ้วนก็เลยต้องมาระบายลงฟิคเนี่ยแหละค่า เมี๊ยวๆ คู่เดรโก+เฮอร์ไมโอนี่อีกตามเคย

เอาล่ะๆ เกริ่นนำซะยาว.........เชิญอ่านกันได้เลยจ้า

อ้อๆๆๆ.... อย่าลืมหาทิชชู่มาเตรียมไว้ซับเลือดหรือติดต่อสภากาชาดไว้ก่อนนะคะ

ปล. ชื่อแมวอ้วน/แมวตวกลม ไม่ได้หวังจะมาเบียดเบียนพี่แมวส้มของหนูแต่อย่างใดนะค๊า พี่แมวส้มจ๋า...
แต่คุณกระต่าย เค้าเรียกนู๋แบบเน้........ เค้าบอกว่านู๋น่ะ \"ขี้อ้อนเหมือนแมว\" เมี๊ยวๆๆ

*****************************************************************************************************************************

Good afternoon, darling.

บรรยากาศยามเช้าอันวุ่นวายในห้องโถงใหญ่ของฮอกวอตส์ เสียงจอแจของเหล่านักเรียนที่กำลังรับประทานอาหารเช้าผสมกับเสียงนกฮูกไปรษณีย์ นับว่าเป็นเสียงที่ชวนหนวกหูซึ่งทำให้คนฟังปวดหัวได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

เฮอร์ไมโอนี่ชะเง้อคอกวาดสายตามองนกฮูกที่บินกันอย่างชุลมุนในห้องโถงใหญ่ ก่อนที่จะยิ้มอย่างพอใจเมื่อนกฮูกโรงนาสีน้ำตาลแดงตัวหนึ่งร่อนลงตรงหน้าเธอพร้อมทั้งยื่นขาเปล่าๆ มาให้เธอผูกจดหมาย แฮร์รี่กับรอนมองเจ้านกฮูกหนุ่มอย่างงงๆ เมื่อเธอผูกจดหมายชิ้นเล็กเสร็จแล้ว จึงก้มหน้าลงไปหามันราวจะกระซิบบอกความลับ

“ไปส่งให้ถึงมือ ‘เขา’ ให้ได้เลยนะรู้มั้ย” มันขยับจงอยปากส่งเสียงดังกริ๊กๆ ราวกับรับคำสั่ง เธอยิ้มให้มันก่อนจะหยิบน่องไก่อบชิ้นเล็กยื่นให้ เจ้านกฮูกรีบคาบไว้ในปาก ก่อนที่จะกางปีกบินออกไปนอกห้องโถง

“เธอส่งจดหมายหาใครน่ะเฮอร์ไมโอนี่ แล้วมันรู้ได้ไงว่าเธอจะส่งจดหมาย” รอนหันไปถามพร้อมมือที่เอื้อมไปหยิบน่องไก่จากจานเดียวกับที่เฮอร์ไมโอนี่หยิบให้เจ้านกฮูก

“เรื่องส่วนตัวฉันคงไม่ต้องรายงานให้เธอรู้ทุกเรื่องหรอกนะจ๊ะ รอนเพื่อนรัก” เธอหันไปยิ้มให้รอนก่อนที่จะลงมือจัดการกับข้าวโอ๊ตต้มในชามตรงหน้า รอนหน้าแดงขึ้นมาในขณะที่แฮร์รี่หัวเราะหึๆ ไม่มีใครทันสังเกตว่า นกฮูกตัวที่เฮอร์ไมโอนี่ฝากจดหมายไปนั้น บินกลับเข้ามาในห้องโถง แต่มุ่งหน้าไปทางโต๊ะสลิธีริน


“ว้าย! อะไรกันเนี่ย” แพนซี่ พาร์กินสัน ร้องแหวขึ้นเมื่อนกฮูกหนุ่มร่อนลงเหยียบบนจานเบคอนของเธอพร้อมยื่นขาที่ผูกจดหมายไปให้เดรโก มัลฟอย

“หนอย...ไอ้นกฮูกบ้า...” แพนซี่ทำท่าเงื้อส้อมจะแทงลงบนตัวนกฮูกด้วยความโมโห แต่เดรโกคว้าตัวมันออกมาเสียก่อน “เธอจะบ้ารึไง ก็เปลี่ยนจานใหม่ก็สิ้นเรื่อง วุ่นวายน่ารำคาญจริงๆ”

แพนซี่อ้าปากหวอเมื่อถูกเดรโกตวาดเข้าให้ ส้อมในมือหล่นลงกระทบจานเสียงดังเคร้ง เดรโกแกะจดหมายออกจากขาของมันพร้อมหยิบเบคอนจากจานแพนซี่ที่มันเหยียบเมื่อกี้ส่งให้ มันคาบไว้ในปากพร้อมส่งเสียงฮูกเบาๆ ก่อนจะโผบินออกไป เดรโกแกะจดหมายออกอ่าน ลายมือสวยที่เขียนอย่างเป็นระเบียบอันคุ้นตานั้นทำให้เขายิ้มออกมานิดหนึ่ง

ฉันรู้ว่าบ่ายวันนี้เธอว่าง วันนี้ฉันมีเรียนแค่ตอนค่ำ เจอกันที่ห้องต้องประสงค์...หาให้เจอล่ะ ฉันจะรอ

‘บ่ายนี้คงมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำอีกแล้วล่ะสิ’ เดรโกคิดพร้อมยิ้มออกมาอย่างพอใจ


เมื่อกริ่งพักเที่ยงดังขึ้น เดรโกกวาดทุกอย่างบนโต๊ะลงกระเป๋าจนหมด

“ไม่ต้องตามมา จะไปธุระถึงค่ำ” เขาหันกลับมาสั่งแครบกับกอยล์สั้นๆ ก่อนพุ่งตัวออกไปจากห้องเรียนทันที

เดรโกหยุดกึกลงที่หน้าห้องต้องประสงค์ ยืนหอบเหนื่อยอยู่สักพักพลางคิดข้อความที่จะสามารถเปิดประตูได้

“ ‘ฉันต้องการเข้าไปในห้องที่เฮอร์ไมโอนี่อยู่’ บ้าน่า ข้อความปัญญาอ่อนแบบนี้มันคงไม่เปิด ‘ฉันมาตามที่นัดไว้กับเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์’ ไอ้นี่ก็ไม่เข้าท่าแฮะ เอาไงดี” เดรโกเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องเหมือนหนูติดจั่น เขาหยุดอยู่ปลายฝั่งหนึ่งก่อนสูดหายใจเข้าลึกๆ “ลองอันนี้แล้วกัน” เขาก้มหน้าหลับตา เท้าเริ่มออกเดินพลางคิดอยู่ในใจ ‘ฉันต้องการห้องที่ฉันจะมีความสุขกับคนรักโดยที่ไม่มีใครหาเจอ’

ทันใดนั้น บานประตูสีขาวสะอาดตาก็ปรากฏขึ้นมา เดรโกลืมตาขึ้นมองอย่างงุนงง เขาเอื้อมมือไปแตะลูกบิดประตูกลมๆ สีทอง หมุนมันเปิดออกและก้าวเข้าไปด้านใน

เขาปิดประตูลงจนสนิทและไม่ลืมที่จะล็อกประตู แม้จะรู้ว่าที่จริงห้องนี่ก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้อยู่แล้ว เดรโกกระพริบตาถี่ๆ ด้วยความแปลกใจ รู้สึกราวกับว่าก้าวเข้ามาในบ้านหลังหนึ่ง แบบของบ้าน ลักษณะการตกแต่งที่ไม่คุ้นตา จุดที่เขายืนอยู่ดูคล้ายกับเป็นทางเดินในบ้าน ส่วนซ้ายขวาเป็นห้องต่างๆ ประตูด้านขวามือเปิดแง้มอยู่ เดรโกถอดรองเท้าวางไว้ข้างรองเท้าอีกคู่หนึ่งซึ่งน่าจะเป็นของเฮอร์ไมโอนี่ แล้วเข้าไปสำรวจห้องด้านขวา

ห้องนี้เป็นห้องนั่งเล่น บนพื้นปูด้วยเสื่อตาตามิ มีโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้มตัวเตี้ยวางอยู่กลางห้อง ผนังข้างหนึ่งเป็นตู้ไม้ความสูงระดับเอวสีเดียวกับโต๊ะในห้อง บนตู้นั้นมีแจกันทรงสูงสีขาวมุก ปักดอกไม้ที่เขาไม่รู้จัก กลีบดอกสีชมพูอ่อนบางเบาดูเข้ากันอย่างลงตัวกับก้านสีเขียวอ่อนที่ดูแข็งแรงของมัน แสงแดดอบอุ่นที่ส่องอยู่ภายในห้องทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านธรรมดา ไม่ใช่ห้องต้องประสงค์

เดรโกเดินออกมาจากห้องรับแขก พลางยิ้มสนุก เฮอร์ไมโอนี่มักจะมีอะไรให้เขาได้แปลกใจเล่นเสมอ ท่าทางภายนอกที่ดูเหมือนจะขลุกอยู่กับตำรา เครียดกับการเรียน แต่แท้จริงแล้ว หญิงสาวคนนี้ คนรักของเขา เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เอาใจใส่กับทุกคนรอบตัวอย่างมาก แถมยังชอบทำอะไรสนุกๆ แปลกๆ ให้เขาดูเป็นประจำ นี่คงเป็นเสน่ห์อีกอย่างที่ทำให้เขาหลงรักเธอกระมัง

ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ เดรโกได้ยินเสียงน้ำแผ่วๆ มาจากห้องด้านในสุด เฮอร์ไมโอนี่คงอยู่ที่นั่น เขาจึงเดินตามเสียงน้ำเข้าไป

ประตูบานเลื่อนแบบญี่ปุ่นส่งเสียงดังครืดคราดเมื่อเขาเปิดมันออก เผยให้เห็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าขนาดเล็กที่มีห้องอาบน้ำในตัว และประตูบานเลื่อนอีกชุดหนึ่งซึ่งจะนำไปสู่ภายนอก เสียงน้ำไหลดังชัดเจนจากหลังประตูบานนั้น เดรโกยิ้มพอใจ เมื่อตอนปิดเทอมหน้าร้อนที่ผ่านมา เขาได้ไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นกับครอบครัว ในตอนแรก นายลูเซียสไม่พอใจเล็กน้อยที่เดรโกเลือกไปญี่ปุ่นเพราะกลัวติดขัดเรื่องภาษา และเสนอให้ไปเที่ยวในประเทศแถบยุโรปแทน แต่เดรโกก็สามารถหาล่ามที่พูดทั้งภาษาอังกฤษและญี่ปุ่นได้คล่องแคล่วมาได้ นายลูเซียสจึงยอมแพ้และทำตามความต้องการของลูกชายสุดที่รักคนเดียว พอเปิดเทอม เดรโกได้กลับมาเล่าถึงความประทับใจที่เขาไปเที่ยวญี่ปุ่นให้เฮอร์ไมโอนี่ฟัง เขาชอบมันมาก และบอกเธอว่าถ้ามีโอกาส เขาอยากพาเธอไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นสักครั้ง และคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ต้องชอบมันแน่ แต่ตอนนี้ เขาคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ฉลาดมากที่เปลี่ยนห้องนี้ให้เป็นเกสต์เฮ้าส์แบบโรงแรมหรูๆ ที่มีออนเซนหรือบ่อน้ำร้อนส่วนตัวในห้องพักได้ (ก็นี่มันห้องต้องประสงค์นี่นะ)

เดรโกเปลี่ยนเสื้อผ้าและเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ ก่อนสวมชุดยูกาตะออกมา เขาคิดว่าวันนี้เฮอร์ไมโอนี่มีเรื่องให้เขาต้องยิ้มมากเหลือเกิน ก่อนที่จะเลื่อนบานประตูออกไปสู่ภายนอก

สวนกลางแจ้งแบบญี่ปุ่นขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายปรากฏแก่สายตาของเดรโก นี่มันอลังการยิ่งกว่าห้องสูทของโรงแรมระดับเจ็ดดาวที่เขาไปพักมาเสียอีก เพดานมนตราเหมือนที่ห้องโถงกลางเป็นสีฟ้าสดใส มีเมฆสีขาวสะอาดบางเบากระจายอยู่บางแห่ง ออนเซนขนาดกลางอยู่ท่ามกลางสวน เขามองเห็นศีรษะของเฮอร์ไมโอนี่พิงอยู่ขอบบ่อ ผมสีน้ำตาลถูกเก็บรวบเป็นมวยโดยปิ่นเงินอันหนึ่ง เส้นผมที่หลุดลุ่ยลงมาระต้นคอขาวของเธอทำให้เขารู้สึกเย้ายวนเหลือเกิน เฮอร์ไมโอนี่หันมามองพร้อมทั้งยิ้มให้ “นี่ มองอยู่ได้ ลงมาแช่น้ำด้วยกันดีกว่ามั้ย อุ่นสบายดีอย่างที่เธอว่าจริงๆ” เดรโกไม่รอช้า ปลดชุดยูกาตะบนตัวออกไปแขวน แล้วนำร่างเปลือยเปล่าของตนลงไปแช่อยู่ในออนเซนกับเฮอร์ไมโอนี่ทันที

“เห็นเธอบอกว่าอยากมาอีก ฉันเลยลองไปหาข้อมูลของญี่ปุ่นจากในห้องสมุดแล้วลองดู ไม่คิดว่ามันจะออกมาได้ผลแบบนี้ เธอคิดว่าที่นี่เป็นยังไง เหมือนที่เธอไปมารึเปล่าล่ะเดรโก” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยถาม เดรโกละสายตาจากเรือนร่างขาวๆ ที่แช่น้ำอยู่ข้างๆ ก่อนตอบคำถาม

“มันดีกว่ามากเลยล่ะ กว้างกว่า หรูกว่า แถมสวนก็สวย เธอทำได้ยังไงเฮอร์ไมโอนี่” เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มดีใจที่เดรโกชอบ

”แต่เธอรู้มั้ย ว่าที่สำคัญที่สุด ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า ที่นี่มันดีกว่าที่ฉันเคยไป” เธอทำหน้าสงสัยพลางส่ายหน้า เดรโกยิ้มสบตาเธอ “ก็เพราะว่า มีเธออยู่กับฉันไง เฮอร์ไมโอนี่ ขอบคุณนะที่ทำให้ความต้องการของฉันเป็นจริง” เดรโกเลื่อนใบหน้าเข้ามาหาเธอ และมอบจุมพิตแสนหวานให้อย่างเนิ่นนาน จูบที่อบอุ่นที่เสียจนแทบทำให้เฮอร์ไมโอนี่ละลาย เมื่อเขาถอยห่างออกมา เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงอยู่ครู่หนึ่ง แต่สักพักกลับส่งยิ้มซุกซนให้เขา

“ฉันดีใจนะที่เธอชอบ แต่เซอร์ไพรส์ยามบ่ายวันนี้ยังไม่หมดนะ ที่รัก...” เธอหลิ่วตาให้ และก่อนที่เดรโกจะเข้าใจความหมายในคำพูดของเฮอร์ไมโอนี่ เธอก็ทำให้เขาคิดอะไรไม่ออกด้วยการนั่งคร่อมและหันหน้าเข้าหา พร้อมทั้งจูบอันแสนเร่าร้อนอย่างที่เดรโกไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าอกขาวอวบอิ่มของเธอที่เขาแอบมองเมื่อกี้ เบียดอยู่กับแผงอกของเขา ยอดปทุมถันอันชูชันที่สัมผัสกับตัวเขาทำให้ความต้องการตัวเธอพลุ่งพล่านขึ้นไปอีก มือหนาเลื่อนไปโอบหลังของเธอ แผ่นหลังนุ่มเนียนที่ได้รับการดูแลอย่างดี เฮอร์ไมโอนี่ถอนจูบออกมา มือเล็กที่วางอยู่บนไหล่ ค่อยๆ ลูบไล้ลงมาตามแผงอก ก่อนที่จะลากปลายนิ้วลงมายังหน้าท้อง และเอื้อมมือมาครอบครองความเป็นชายของเขาที่กำลังตื่นเต็มที่ เธอยิ้มให้เดรโก ก่อนที่จะยกตัวขึ้น และสอดความเป็นชายของเขาเข้าไปในตัวเธอ

“อ๊ะ....” เดรโกครางแผ่วเบา ก่อนมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเต็มตา “เธอนี่มัน...” เธอจูบเขาอีกครั้งโดยที่ไม่รอฟังที่เขาพูดให้จบ พร้อมกับค่อยๆ ขยับตัวขึ้นลงอย่างช้าๆ มือสองข้างของเขาเลื่อนจากแผ่นหลังนุ่มมือมากอบกุมอกอิ่มของเธอไว้ พร้อมทั้งนวดคลึงเบา เธอครางในลำคออย่างพอใจ แขนเล็กโอบรอบคอของชายหนุ่มเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของเขาเปลี่ยนเป้าหมายลงมาอยู่ที่เดียวกับมือ เดรโกพรมจูบไปทั่วหน้าอกขาวเนียนอย่างหิวกระหาย น้ำอุ่นๆ ในออนเซนกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการขยับตัวของเฮอร์ไมโอนี่

“อะ...อ๊า....อา....า” เฮอร์ไมโอนี่ครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อเดรโกตวัดลิ้นต่อสู้กับยอดอกข้างหนึ่งของเธอที่กำลังตั้งชัน ส่วนอีกข้าง เขาก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่าง ใช้ปลายนิ้วบดขยี้มันอย่างแผ่วเบาด้วยจังหวะเดียวกับปาก เพิ่มความกระสันทำให้เธอต้องครางหนักขึ้น และขยับขึ้นลงบนตัวเขาเร็วขึ้นอีกโดยไม่สนใจว่าความแรงที่ตัวเองขยับร่างนั้นจะทำให้น้ำในออนเซนเป็นอย่างไร

“อ๊ะ...อะ...อย่าหยุดนะ...อา... ทำต่อไป..ระ...เรื่อยๆ ฉัน....อ๊า...ใกล้...ละ...แล้ว” เธอครางเสียงกระเส่าพร้อมกับเร่งจังหวะให้รวดเร็วขึ้นไปอีก ตอนนี้เขาก็รู้สึกไม่ต่างกัน ภายในร่างกายของเขาแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

“อ๊า....อ๊ะ...อะ...อ๊ะ....อื้อ...อ๊า...โอ๊ว....” เสียงทุ้มต่ำและเสียงหวานเล็กที่แหลมขึ้นเรื่อยๆ ประสานเป็นจังหวะเดียวกัน ดังก้องอยู่ในสวนออนเซน หรือที่ถูกคือห้องต้องประสงค์ เสียงครางและเสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับน้ำอุ่นที่ทะลักออกมาจากออนเซนเนื่องจากการขยับตัวอย่างแรงของเฮอร์ไมโอนี่ จนกระทั่งการขยับครั้งสุดท้ายของหญิงสาว ซึ่งกดตัวเองลงไปให้แนบชิดกับร่างกายของชายหนุ่มมากที่สุด พร้อมกับที่บางสิ่งบางอย่างจากร่างกายของเขาฉีดพุ่งเข้าไปในตัวเธออย่างหยุดไม่อยู่ เฮอร์ไมโอนี่ก้มหน้าลงจูบเดรโกหนึ่งทีก่อนถอยออกมาพร้อมหอบอย่างหมดแรง ซบหน้าอยู่กับไหล่ของเดรโกซึ่งก็หอบไม่ต่างกัน (:D) ทั้งสองกอดกันแน่น ร่างกายที่ร้อนผ่าวยังแนบชิดกันอยู่ภายใต้น้ำอุ่นๆ ในสระออนเซน เดรโกคลายอ้อมแขนออก พลางพยักหน้าส่งสัญญาณให้เธอเป็นนัยว่า ‘ถ้าเราไม่ขึ้นจากน้ำตอนนี้ คงได้ตัวเปื่อยกันแน่ๆ’ เฮอร์ไมโอนี่จึงยกตัวขึ้นจากตัวเขา แล้วทั้งสองก็ขึ้นจากบ่อออนเซนพร้อมกัน

เฮอร์ไมโอนี่เดินนำเดรโกกลับมายังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมชุดยูกาตะให้ตัวเองแล้วหยิบอีกชุดหนึ่งมาสวมให้เขา ก่อนจะจูงมือพาออกไปยังอีกห้องหนึ่งที่อยู่เยื้องกับห้องนี้

เมื่อเปิดประตูเข้าไป ทั้งสองพบกับห้องน้ำขนาดกลาง ผนังทั้งสี่ด้านเป็นปูนเปลือยแบบขัดหยาบเพื่อกันลื่น มีชาวเวอร์สองหัวติดอยู่ที่ผนังห่างกันระยะประมาณสำหรับสองคนยืนอาบพร้อมกัน ก่อนที่เดรโกจะรู้ตัว เฮอร์ไมโอนี่ก็ปลดเสื้อคลุมออกจากทั้งตัวเขาและตัวเธอหมดแล้ว และดึงมือเขาให้ไปอยู่ใต้ฝักบัวด้วยกัน

“อยู่เฉยๆ นะ เดี๋ยวฉันอาบให้เอง” ประโยคสั้นๆ ที่ออกจากปากเฮอร์ไมโอนี่ ทำให้เขาแปลกใจในตัวเธอเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้งในวันนี้

ละอองน้ำนุ่มนวลจากฝักบัวรดลงไปบนสองร่างที่ยืนคู่กันอยู่ข้างใต้จนเปียกชุ่ม เฮอร์ไมโอนี่เอื้อมมือไปกดสบู่เหลว ก่อนที่จะนำมาลูบไล้ลงบนตัวของชายหนุ่มโดยไม่สนใจว่าความนุ่มนวลและสัมผัสที่เธอมอบให้เขานั้น จะทำให้เกิดปฏิกิริยาอย่างไรกับส่วนของร่างกายที่หลับใหลไปแล้ว กลับตั้งผงาดขึ้นอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่โอบกอดเขาจากด้านหลัง และลูบไล้ฟองสบู่นุ่มมือกับลำตัวด้านหน้าของชายหนุ่ม ทำให้หน้าอกและลำตัวส่วนหน้าทั้งหมดของเธอแนบชิดไปกับด้านหลังของเขา และมันก็ขยับไปมาบนแผ่นหลังของเขา ตามที่แขนของเฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวไปมา เฮอร์ไมโอนี่ชำเลืองส่วนล่างของตัวเขา แกล้งทำเป็นเลื่อนมือที่เต็มไปด้วยสบู่ลงไปโดนมัน สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้เดรโกสะดุ้ง

“อุ๊ย! โทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ เลอะสบู่หมดเลย เดี๋ยวฉันล้างให้นะ” เฮอร์ไมโอนี่ใช้ตัวเธอและหน้าอกดันหลังเขาเข้าไปหาฝักบัว ให้สายน้ำรดลงมาถูกตัวทั้งสองมากขึ้น และใช้น้ำล้างฟองสบู่ออกจากส่วนล่างของเขาตามที่บอกไว้ เดรโกเม้มริมฝีปากแน่น หลับตาสะกดกลั้นอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เฮอร์ไมโอนี่เหลือบตามองหน้าชายคนรักก็ยิ้มอย่างขบขันที่สามารถแกล้งเขาได้ ก้มลงจูบเขาที่หัวไหล่ ซึ่งนั่นยิ่งเป็นสิ่งกระตุ้นให้เขาตื่นตัวมาขึ้นไปอีก เธอรับรู้ได้จากส่วนล่างของเขาที่กำลังเต้นตุบๆ ราวกับจังหวะหัวใจอยู่ในมือของเธอ เฮอร์ไมโอนี่เดินอ้อมมาด้านหน้าของเดรโก ก่อนที่จะคุกเข่าลงเบื้องหน้า และครอบครองความเป็นชายของเขาไว้ด้วยปากทั้งหมด

“อา...” เดรโกครางออกมาอย่างหมดกลั้นเมื่อเธอยั่วเขาถึงขนาดนี้ ริมฝีปากนุ่มนวลกระจายความร้อนจากส่วนปลายเข้าหาด้านในอย่างช้าๆ... ช้าเสียจนเขาแทบจะเสียการควบคุมตัวเอง ลิ้นอุ่นไล้ไปบนส่วนนั้น มันแข็งขืนต่อสู้กับลิ้นของเธอที่กระหวัดมันอย่างกระหาย ริมฝีปากร้อนๆ ที่ครอบครองเขาอยู่ขณะนี้ มันทำให้เขาทนไม่ไหวแล้ว... เขาต้องการเธอมากกว่านั้น...

เดรโกจับไหล่ทั้งสองของเธอตรึงอยู่กับที่ ทำให้เธอหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งๆ ที่บางส่วนยังอยู่ในปาก... เขาถอนตัวออกมาจากปากเธอ ดึงเธอขึ้นมาให้ยืนอยู่ระดับเดียวกับเขาและดันตัวเธอไปชิดผนัง ก่อนจะเป็นฝ่ายคุกเข่าลงตรงหน้า แยกขาเธอออกเล็กน้อย ก้มหน้าลงไปหาความหอมหวานภายในตัวเธอ

“อ๊า...เดรโก” มือเล็กยึดไหล่กว้างของชายหนุ่มแน่นเมื่อเขาดื่มความหวานจากตัวเธอ เขาไล้ลิ้นขึ้นลงสลับกับตวัดไปมาอย่างรวดเร็ว ร่างขาวโพลนตรงหน้าสะท้านด้วยอารมณ์ปรารถนา พร้อมเสียงครางแหลมที่ลอดออกมาจากริมฝีปากคู่สวยนั่น เดรโกใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปกลางลำตัวอันร้อนระอุของเธอ ไปสู่ความชุ่มชื้นภายใน ก่อนจะขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะพร้อมกับพรมจูบไปรอบบริเวณ สลับกับใช้ลิ้นไล้เล็มน้ำอุ่นใสที่ออกมาจากร่ากายของเธอ ไม่มีเสียงครางจากด้านบนแล้ว แต่มีเสียงหอบมาแทนที่ ขาเรียวที่สั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่ทำให้เดรโกถอนริมฝีปากและนิ้วออกมา เฮอร์ไมโอนี่มองเขาตาปรอยด้วยความโหยหาสัมผัสจากเขา เดรโกประคองเฮอร์ไมโอนี่ให้ยืนชิดผนัง ก่อนที่จะแนบลำตัวเข้าไปหาเธอ พร้อมๆ กับสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอทันที

“อ๊า...อ๊ะ” สัมผัสที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนี้ ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ครางออกมา แขนเล็กเหนี่ยวต้นคอเขาไว้อย่างหาที่ยึดเกาะในขณะที่เขาขยับเข้าออกในตัวเธออย่างไม่หยุดหย่อน โดยเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ปรารถนาที่ต้องการปลดปล่อย เขายกขาข้างหนึ่งของเธอมาเกี่ยวไว้ที่ตัวเขาเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนตัวเข้าออก สองมือประคองสะโพกกลมกลึงของเธอไว้พร้อมบีบเค้นบั้นท้ายขาวนุ่มไปด้วย...นั่นยิ่งเพิ่มความปรารถนาของเธอให้พุ่งขึ้นไปอีก

“อ๊ะ...เดร...อ๊า...เดรโก...”เสียงครางก้องห้องน้ำของเธอทำให้เขาขยับกายเร็วขึ้นอีก เขารู้...เธอใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที เขาเองก็เหมือนกัน เสียงครางที่ดังขึ้นจากทั้งสองพร้อมกับเสียงหอบหายใจถี่ๆ ดังเป็นจังหวะเดียวกันพร้อมกับที่เดรโกขยับเข้าออกจากตัวเธอเร็วขึ้นอีก ในกายของเธอบีบรัดตัวของเขาแน่นเป็นจังหวะจนเขาแทบทนไม่ไหวแล้ว จนกระทั่งมาถึงครั้งสุดท้าย เดรโกดันตัวเขาเข้าไปหาเธอจนสุดพร้อมกับที่ทั้งสองร่างที่เบียดตัวแนบชิดกันใต้สายน้ำจากฝักบัวที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสายกระตุกเป็นจังหวะเดียวกันเป็นสัญญาณว่าทั้งสองได้ไปถึงจุดหมายพร้อมกัน

เดรโกก้มหน้าลงจูบเฮอร์ไมโอนี่พร้อมกับประคองร่างของเธอซึ่งดูเหนื่อยอ่อนจนแทบไม่มีสติหลังจากผ่านศึกษาใหญ่มาถึงสองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกัน เขาถอนตัวออกมาจากร่างของเธอ ก่อนปิดน้ำ เฮอร์ไมโอนี่เอนตัวพิงผนังและทรุดลงกับพื้นอย่างไม่สนใจรอบข้างแล้ว เดรโกมองเธอแล้วยิ้มเอ็นดู ก่อนที่จะอุ้มเธอขึ้นจากพื้น พาเธอไปที่ห้องนอน สวมชุดนอนให้เธอและตนเองจนเรียบร้อย ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงอุ่น ห่มผ้าห่มนุ่มและหลับตามเธอไป

‘ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ที่รักของฉัน’


*****************************************************************************************************************************

จบแล้วค่า เป็นยังไงก็รบกวนติชมกันด้วยเน้อ ปิดเทอมว่างๆ เลยลองแต่งดู หลังจากร้างไปเป็นปี

แต่คงไม่ได้มาบ่อยนะคะ อีกหน่อยก็เปิดเทอมซัมเมอร์แล้วล่ะ ฝากด้วยนะค๊า.... :lol:

*edit* resize รูปค่ะ เปิดมามันเต็มจอไปหน่อย อิๆ
แก้ไขเมื่อ : 2010-03-05 12:42:51


กลับมาที่บอร์ดอีกครั้งใน username ใหม่พร้อมฟิคสั้นหื่นๆ ที่จะมาช่วยให้เพื่อนๆ ในบอร์ดยิ่งร้อนเข้าไปอีก
(อากาศปัจจุบันยังร้อนไม่พออีกรึไง : แฟรี่ตัวอ้วน)

อ้อ ลืมบอกไปค่า tuaglom หรือ แมวตัวกลม คือ แฟรี่ตัวอ้วนในอดีตนะคะ username เก่าจำไม่ได้ซะแล้.......

ฟิคเรื่องนี้ ตอนเดียวจบนะคะ พิมพ์ไปมือสั่นไป อากาศยิ่งร้อนๆ เลือดกำเดาแทบกระฉูดแน่ะ บอกตรงๆ

แรงบันดาลใจ : เป็นความใฝ่ฝันของเรากะคุณกระต่ายของเรา ว่าอยากไปที่ๆ นึงมากๆ (ที่ๆ เราเขียนในเรื่องนี่แหละค่ะ ตามอ่านกันเองเน้อ) แต่ขณะนี้ยังไม่จบมหาลัยเล้ย ไอ้ครั้นจะไปฮันนีมูนกันเลยก็ไม่ใช่เนอะ

สุดท้าย แมวอ้วนก็เลยต้องมาระบายลงฟิคเนี่ยแหละค่า เมี๊ยวๆ คู่เดรโก+เฮอร์ไมโอนี่อีกตามเคย

เอาล่ะๆ เกริ่นนำซะยาว.........เชิญอ่านกันได้เลยจ้า

อ้อๆๆๆ.... อย่าลืมหาทิชชู่มาเตรียมไว้ซับเลือดหรือติดต่อสภากาชาดไว้ก่อนนะคะ

ปล. ชื่อแมวอ้วน/แมวตวกลม ไม่ได้หวังจะมาเบียดเบียนพี่แมวส้มของหนูแต่อย่างใดนะค๊า พี่แมวส้มจ๋า...
แต่คุณกระต่าย เค้าเรียกนู๋แบบเน้........ เค้าบอกว่านู๋น่ะ "ขี้อ้อนเหมือนแมว" เมี๊ยวๆๆ

*****************************************************************************************************************************

Good afternoon, darling.

บรรยากาศยามเช้าอันวุ่นวายในห้องโถงใหญ่ของฮอกวอตส์ เสียงจอแจของเหล่านักเรียนที่กำลังรับประทานอาหารเช้าผสมกับเสียงนกฮูกไปรษณีย์ นับว่าเป็นเสียงที่ชวนหนวกหูซึ่งทำให้คนฟังปวดหัวได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

เฮอร์ไมโอนี่ชะเง้อคอกวาดสายตามองนกฮูกที่บินกันอย่างชุลมุนในห้องโถงใหญ่ ก่อนที่จะยิ้มอย่างพอใจเมื่อนกฮูกโรงนาสีน้ำตาลแดงตัวหนึ่งร่อนลงตรงหน้าเธอพร้อมทั้งยื่นขาเปล่าๆ มาให้เธอผูกจดหมาย แฮร์รี่กับรอนมองเจ้านกฮูกหนุ่มอย่างงงๆ เมื่อเธอผูกจดหมายชิ้นเล็กเสร็จแล้ว จึงก้มหน้าลงไปหามันราวจะกระซิบบอกความลับ

“ไปส่งให้ถึงมือ ‘เขา’ ให้ได้เลยนะรู้มั้ย” มันขยับจงอยปากส่งเสียงดังกริ๊กๆ ราวกับรับคำสั่ง เธอยิ้มให้มันก่อนจะหยิบน่องไก่อบชิ้นเล็กยื่นให้ เจ้านกฮูกรีบคาบไว้ในปาก ก่อนที่จะกางปีกบินออกไปนอกห้องโถง

“เธอส่งจดหมายหาใครน่ะเฮอร์ไมโอนี่ แล้วมันรู้ได้ไงว่าเธอจะส่งจดหมาย” รอนหันไปถามพร้อมมือที่เอื้อมไปหยิบน่องไก่จากจานเดียวกับที่เฮอร์ไมโอนี่หยิบให้เจ้านกฮูก

“เรื่องส่วนตัวฉันคงไม่ต้องรายงานให้เธอรู้ทุกเรื่องหรอกนะจ๊ะ รอนเพื่อนรัก” เธอหันไปยิ้มให้รอนก่อนที่จะลงมือจัดการกับข้าวโอ๊ตต้มในชามตรงหน้า รอนหน้าแดงขึ้นมาในขณะที่แฮร์รี่หัวเราะหึๆ ไม่มีใครทันสังเกตว่า นกฮูกตัวที่เฮอร์ไมโอนี่ฝากจดหมายไปนั้น บินกลับเข้ามาในห้องโถง แต่มุ่งหน้าไปทางโต๊ะสลิธีริน


“ว้าย! อะไรกันเนี่ย” แพนซี่ พาร์กินสัน ร้องแหวขึ้นเมื่อนกฮูกหนุ่มร่อนลงเหยียบบนจานเบคอนของเธอพร้อมยื่นขาที่ผูกจดหมายไปให้เดรโก มัลฟอย

“หนอย...ไอ้นกฮูกบ้า...” แพนซี่ทำท่าเงื้อส้อมจะแทงลงบนตัวนกฮูกด้วยความโมโห แต่เดรโกคว้าตัวมันออกมาเสียก่อน “เธอจะบ้ารึไง ก็เปลี่ยนจานใหม่ก็สิ้นเรื่อง วุ่นวายน่ารำคาญจริงๆ”

แพนซี่อ้าปากหวอเมื่อถูกเดรโกตวาดเข้าให้ ส้อมในมือหล่นลงกระทบจานเสียงดังเคร้ง เดรโกแกะจดหมายออกจากขาของมันพร้อมหยิบเบคอนจากจานแพนซี่ที่มันเหยียบเมื่อกี้ส่งให้ มันคาบไว้ในปากพร้อมส่งเสียงฮูกเบาๆ ก่อนจะโผบินออกไป เดรโกแกะจดหมายออกอ่าน ลายมือสวยที่เขียนอย่างเป็นระเบียบอันคุ้นตานั้นทำให้เขายิ้มออกมานิดหนึ่ง

ฉันรู้ว่าบ่ายวันนี้เธอว่าง วันนี้ฉันมีเรียนแค่ตอนค่ำ เจอกันที่ห้องต้องประสงค์...หาให้เจอล่ะ ฉันจะรอ

‘บ่ายนี้คงมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำอีกแล้วล่ะสิ’ เดรโกคิดพร้อมยิ้มออกมาอย่างพอใจ


เมื่อกริ่งพักเที่ยงดังขึ้น เดรโกกวาดทุกอย่างบนโต๊ะลงกระเป๋าจนหมด

“ไม่ต้องตามมา จะไปธุระถึงค่ำ” เขาหันกลับมาสั่งแครบกับกอยล์สั้นๆ ก่อนพุ่งตัวออกไปจากห้องเรียนทันที

เดรโกหยุดกึกลงที่หน้าห้องต้องประสงค์ ยืนหอบเหนื่อยอยู่สักพักพลางคิดข้อความที่จะสามารถเปิดประตูได้

“ ‘ฉันต้องการเข้าไปในห้องที่เฮอร์ไมโอนี่อยู่’ บ้าน่า ข้อความปัญญาอ่อนแบบนี้มันคงไม่เปิด ‘ฉันมาตามที่นัดไว้กับเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์’ ไอ้นี่ก็ไม่เข้าท่าแฮะ เอาไงดี” เดรโกเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องเหมือนหนูติดจั่น เขาหยุดอยู่ปลายฝั่งหนึ่งก่อนสูดหายใจเข้าลึกๆ “ลองอันนี้แล้วกัน” เขาก้มหน้าหลับตา เท้าเริ่มออกเดินพลางคิดอยู่ในใจ ‘ฉันต้องการห้องที่ฉันจะมีความสุขกับคนรักโดยที่ไม่มีใครหาเจอ’

ทันใดนั้น บานประตูสีขาวสะอาดตาก็ปรากฏขึ้นมา เดรโกลืมตาขึ้นมองอย่างงุนงง เขาเอื้อมมือไปแตะลูกบิดประตูกลมๆ สีทอง หมุนมันเปิดออกและก้าวเข้าไปด้านใน

เขาปิดประตูลงจนสนิทและไม่ลืมที่จะล็อกประตู แม้จะรู้ว่าที่จริงห้องนี่ก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้อยู่แล้ว เดรโกกระพริบตาถี่ๆ ด้วยความแปลกใจ รู้สึกราวกับว่าก้าวเข้ามาในบ้านหลังหนึ่ง แบบของบ้าน ลักษณะการตกแต่งที่ไม่คุ้นตา จุดที่เขายืนอยู่ดูคล้ายกับเป็นทางเดินในบ้าน ส่วนซ้ายขวาเป็นห้องต่างๆ ประตูด้านขวามือเปิดแง้มอยู่ เดรโกถอดรองเท้าวางไว้ข้างรองเท้าอีกคู่หนึ่งซึ่งน่าจะเป็นของเฮอร์ไมโอนี่ แล้วเข้าไปสำรวจห้องด้านขวา

ห้องนี้เป็นห้องนั่งเล่น บนพื้นปูด้วยเสื่อตาตามิ มีโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้มตัวเตี้ยวางอยู่กลางห้อง ผนังข้างหนึ่งเป็นตู้ไม้ความสูงระดับเอวสีเดียวกับโต๊ะในห้อง บนตู้นั้นมีแจกันทรงสูงสีขาวมุก ปักดอกไม้ที่เขาไม่รู้จัก กลีบดอกสีชมพูอ่อนบางเบาดูเข้ากันอย่างลงตัวกับก้านสีเขียวอ่อนที่ดูแข็งแรงของมัน แสงแดดอบอุ่นที่ส่องอยู่ภายในห้องทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านธรรมดา ไม่ใช่ห้องต้องประสงค์

เดรโกเดินออกมาจากห้องรับแขก พลางยิ้มสนุก เฮอร์ไมโอนี่มักจะมีอะไรให้เขาได้แปลกใจเล่นเสมอ ท่าทางภายนอกที่ดูเหมือนจะขลุกอยู่กับตำรา เครียดกับการเรียน แต่แท้จริงแล้ว หญิงสาวคนนี้ คนรักของเขา เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เอาใจใส่กับทุกคนรอบตัวอย่างมาก แถมยังชอบทำอะไรสนุกๆ แปลกๆ ให้เขาดูเป็นประจำ นี่คงเป็นเสน่ห์อีกอย่างที่ทำให้เขาหลงรักเธอกระมัง

ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ เดรโกได้ยินเสียงน้ำแผ่วๆ มาจากห้องด้านในสุด เฮอร์ไมโอนี่คงอยู่ที่นั่น เขาจึงเดินตามเสียงน้ำเข้าไป

ประตูบานเลื่อนแบบญี่ปุ่นส่งเสียงดังครืดคราดเมื่อเขาเปิดมันออก เผยให้เห็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าขนาดเล็กที่มีห้องอาบน้ำในตัว และประตูบานเลื่อนอีกชุดหนึ่งซึ่งจะนำไปสู่ภายนอก เสียงน้ำไหลดังชัดเจนจากหลังประตูบานนั้น เดรโกยิ้มพอใจ เมื่อตอนปิดเทอมหน้าร้อนที่ผ่านมา เขาได้ไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นกับครอบครัว ในตอนแรก นายลูเซียสไม่พอใจเล็กน้อยที่เดรโกเลือกไปญี่ปุ่นเพราะกลัวติดขัดเรื่องภาษา และเสนอให้ไปเที่ยวในประเทศแถบยุโรปแทน แต่เดรโกก็สามารถหาล่ามที่พูดทั้งภาษาอังกฤษและญี่ปุ่นได้คล่องแคล่วมาได้ นายลูเซียสจึงยอมแพ้และทำตามความต้องการของลูกชายสุดที่รักคนเดียว พอเปิดเทอม เดรโกได้กลับมาเล่าถึงความประทับใจที่เขาไปเที่ยวญี่ปุ่นให้เฮอร์ไมโอนี่ฟัง เขาชอบมันมาก และบอกเธอว่าถ้ามีโอกาส เขาอยากพาเธอไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นสักครั้ง และคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ต้องชอบมันแน่ แต่ตอนนี้ เขาคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ฉลาดมากที่เปลี่ยนห้องนี้ให้เป็นเกสต์เฮ้าส์แบบโรงแรมหรูๆ ที่มีออนเซนหรือบ่อน้ำร้อนส่วนตัวในห้องพักได้ (ก็นี่มันห้องต้องประสงค์นี่นะ)

เดรโกเปลี่ยนเสื้อผ้าและเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ ก่อนสวมชุดยูกาตะออกมา เขาคิดว่าวันนี้เฮอร์ไมโอนี่มีเรื่องให้เขาต้องยิ้มมากเหลือเกิน ก่อนที่จะเลื่อนบานประตูออกไปสู่ภายนอก

สวนกลางแจ้งแบบญี่ปุ่นขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายปรากฏแก่สายตาของเดรโก นี่มันอลังการยิ่งกว่าห้องสูทของโรงแรมระดับเจ็ดดาวที่เขาไปพักมาเสียอีก เพดานมนตราเหมือนที่ห้องโถงกลางเป็นสีฟ้าสดใส มีเมฆสีขาวสะอาดบางเบากระจายอยู่บางแห่ง ออนเซนขนาดกลางอยู่ท่ามกลางสวน เขามองเห็นศีรษะของเฮอร์ไมโอนี่พิงอยู่ขอบบ่อ ผมสีน้ำตาลถูกเก็บรวบเป็นมวยโดยปิ่นเงินอันหนึ่ง เส้นผมที่หลุดลุ่ยลงมาระต้นคอขาวของเธอทำให้เขารู้สึกเย้ายวนเหลือเกิน เฮอร์ไมโอนี่หันมามองพร้อมทั้งยิ้มให้ “นี่ มองอยู่ได้ ลงมาแช่น้ำด้วยกันดีกว่ามั้ย อุ่นสบายดีอย่างที่เธอว่าจริงๆ” เดรโกไม่รอช้า ปลดชุดยูกาตะบนตัวออกไปแขวน แล้วนำร่างเปลือยเปล่าของตนลงไปแช่อยู่ในออนเซนกับเฮอร์ไมโอนี่ทันที

“เห็นเธอบอกว่าอยากมาอีก ฉันเลยลองไปหาข้อมูลของญี่ปุ่นจากในห้องสมุดแล้วลองดู ไม่คิดว่ามันจะออกมาได้ผลแบบนี้ เธอคิดว่าที่นี่เป็นยังไง เหมือนที่เธอไปมารึเปล่าล่ะเดรโก” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยถาม เดรโกละสายตาจากเรือนร่างขาวๆ ที่แช่น้ำอยู่ข้างๆ ก่อนตอบคำถาม

“มันดีกว่ามากเลยล่ะ กว้างกว่า หรูกว่า แถมสวนก็สวย เธอทำได้ยังไงเฮอร์ไมโอนี่” เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มดีใจที่เดรโกชอบ

”แต่เธอรู้มั้ย ว่าที่สำคัญที่สุด ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า ที่นี่มันดีกว่าที่ฉันเคยไป” เธอทำหน้าสงสัยพลางส่ายหน้า เดรโกยิ้มสบตาเธอ “ก็เพราะว่า มีเธออยู่กับฉันไง เฮอร์ไมโอนี่ ขอบคุณนะที่ทำให้ความต้องการของฉันเป็นจริง” เดรโกเลื่อนใบหน้าเข้ามาหาเธอ และมอบจุมพิตแสนหวานให้อย่างเนิ่นนาน จูบที่อบอุ่นที่เสียจนแทบทำให้เฮอร์ไมโอนี่ละลาย เมื่อเขาถอยห่างออกมา เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงอยู่ครู่หนึ่ง แต่สักพักกลับส่งยิ้มซุกซนให้เขา

“ฉันดีใจนะที่เธอชอบ แต่เซอร์ไพรส์ยามบ่ายวันนี้ยังไม่หมดนะ ที่รัก...” เธอหลิ่วตาให้ และก่อนที่เดรโกจะเข้าใจความหมายในคำพูดของเฮอร์ไมโอนี่ เธอก็ทำให้เขาคิดอะไรไม่ออกด้วยการนั่งคร่อมและหันหน้าเข้าหา พร้อมทั้งจูบอันแสนเร่าร้อนอย่างที่เดรโกไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าอกขาวอวบอิ่มของเธอที่เขาแอบมองเมื่อกี้ เบียดอยู่กับแผงอกของเขา ยอดปทุมถันอันชูชันที่สัมผัสกับตัวเขาทำให้ความต้องการตัวเธอพลุ่งพล่านขึ้นไปอีก มือหนาเลื่อนไปโอบหลังของเธอ แผ่นหลังนุ่มเนียนที่ได้รับการดูแลอย่างดี เฮอร์ไมโอนี่ถอนจูบออกมา มือเล็กที่วางอยู่บนไหล่ ค่อยๆ ลูบไล้ลงมาตามแผงอก ก่อนที่จะลากปลายนิ้วลงมายังหน้าท้อง และเอื้อมมือมาครอบครองความเป็นชายของเขาที่กำลังตื่นเต็มที่ เธอยิ้มให้เดรโก ก่อนที่จะยกตัวขึ้น และสอดความเป็นชายของเขาเข้าไปในตัวเธอ

“อ๊ะ....” เดรโกครางแผ่วเบา ก่อนมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเต็มตา “เธอนี่มัน...” เธอจูบเขาอีกครั้งโดยที่ไม่รอฟังที่เขาพูดให้จบ พร้อมกับค่อยๆ ขยับตัวขึ้นลงอย่างช้าๆ มือสองข้างของเขาเลื่อนจากแผ่นหลังนุ่มมือมากอบกุมอกอิ่มของเธอไว้ พร้อมทั้งนวดคลึงเบา เธอครางในลำคออย่างพอใจ แขนเล็กโอบรอบคอของชายหนุ่มเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ของเขาเปลี่ยนเป้าหมายลงมาอยู่ที่เดียวกับมือ เดรโกพรมจูบไปทั่วหน้าอกขาวเนียนอย่างหิวกระหาย น้ำอุ่นๆ ในออนเซนกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการขยับตัวของเฮอร์ไมโอนี่

“อะ...อ๊า....อา....า” เฮอร์ไมโอนี่ครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อเดรโกตวัดลิ้นต่อสู้กับยอดอกข้างหนึ่งของเธอที่กำลังตั้งชัน ส่วนอีกข้าง เขาก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่าง ใช้ปลายนิ้วบดขยี้มันอย่างแผ่วเบาด้วยจังหวะเดียวกับปาก เพิ่มความกระสันทำให้เธอต้องครางหนักขึ้น และขยับขึ้นลงบนตัวเขาเร็วขึ้นอีกโดยไม่สนใจว่าความแรงที่ตัวเองขยับร่างนั้นจะทำให้น้ำในออนเซนเป็นอย่างไร

“อ๊ะ...อะ...อย่าหยุดนะ...อา... ทำต่อไป..ระ...เรื่อยๆ ฉัน....อ๊า...ใกล้...ละ...แล้ว” เธอครางเสียงกระเส่าพร้อมกับเร่งจังหวะให้รวดเร็วขึ้นไปอีก ตอนนี้เขาก็รู้สึกไม่ต่างกัน ภายในร่างกายของเขาแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

“อ๊า....อ๊ะ...อะ...อ๊ะ....อื้อ...อ๊า...โอ๊ว....” เสียงทุ้มต่ำและเสียงหวานเล็กที่แหลมขึ้นเรื่อยๆ ประสานเป็นจังหวะเดียวกัน ดังก้องอยู่ในสวนออนเซน หรือที่ถูกคือห้องต้องประสงค์ เสียงครางและเสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับน้ำอุ่นที่ทะลักออกมาจากออนเซนเนื่องจากการขยับตัวอย่างแรงของเฮอร์ไมโอนี่ จนกระทั่งการขยับครั้งสุดท้ายของหญิงสาว ซึ่งกดตัวเองลงไปให้แนบชิดกับร่างกายของชายหนุ่มมากที่สุด พร้อมกับที่บางสิ่งบางอย่างจากร่างกายของเขาฉีดพุ่งเข้าไปในตัวเธออย่างหยุดไม่อยู่ เฮอร์ไมโอนี่ก้มหน้าลงจูบเดรโกหนึ่งทีก่อนถอยออกมาพร้อมหอบอย่างหมดแรง ซบหน้าอยู่กับไหล่ของเดรโกซึ่งก็หอบไม่ต่างกัน (:D) ทั้งสองกอดกันแน่น ร่างกายที่ร้อนผ่าวยังแนบชิดกันอยู่ภายใต้น้ำอุ่นๆ ในสระออนเซน เดรโกคลายอ้อมแขนออก พลางพยักหน้าส่งสัญญาณให้เธอเป็นนัยว่า ‘ถ้าเราไม่ขึ้นจากน้ำตอนนี้ คงได้ตัวเปื่อยกันแน่ๆ’ เฮอร์ไมโอนี่จึงยกตัวขึ้นจากตัวเขา แล้วทั้งสองก็ขึ้นจากบ่อออนเซนพร้อมกัน

เฮอร์ไมโอนี่เดินนำเดรโกกลับมายังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมชุดยูกาตะให้ตัวเองแล้วหยิบอีกชุดหนึ่งมาสวมให้เขา ก่อนจะจูงมือพาออกไปยังอีกห้องหนึ่งที่อยู่เยื้องกับห้องนี้

เมื่อเปิดประตูเข้าไป ทั้งสองพบกับห้องน้ำขนาดกลาง ผนังทั้งสี่ด้านเป็นปูนเปลือยแบบขัดหยาบเพื่อกันลื่น มีชาวเวอร์สองหัวติดอยู่ที่ผนังห่างกันระยะประมาณสำหรับสองคนยืนอาบพร้อมกัน ก่อนที่เดรโกจะรู้ตัว เฮอร์ไมโอนี่ก็ปลดเสื้อคลุมออกจากทั้งตัวเขาและตัวเธอหมดแล้ว และดึงมือเขาให้ไปอยู่ใต้ฝักบัวด้วยกัน

“อยู่เฉยๆ นะ เดี๋ยวฉันอาบให้เอง” ประโยคสั้นๆ ที่ออกจากปากเฮอร์ไมโอนี่ ทำให้เขาแปลกใจในตัวเธอเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้งในวันนี้

ละอองน้ำนุ่มนวลจากฝักบัวรดลงไปบนสองร่างที่ยืนคู่กันอยู่ข้างใต้จนเปียกชุ่ม เฮอร์ไมโอนี่เอื้อมมือไปกดสบู่เหลว ก่อนที่จะนำมาลูบไล้ลงบนตัวของชายหนุ่มโดยไม่สนใจว่าความนุ่มนวลและสัมผัสที่เธอมอบให้เขานั้น จะทำให้เกิดปฏิกิริยาอย่างไรกับส่วนของร่างกายที่หลับใหลไปแล้ว กลับตั้งผงาดขึ้นอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่โอบกอดเขาจากด้านหลัง และลูบไล้ฟองสบู่นุ่มมือกับลำตัวด้านหน้าของชายหนุ่ม ทำให้หน้าอกและลำตัวส่วนหน้าทั้งหมดของเธอแนบชิดไปกับด้านหลังของเขา และมันก็ขยับไปมาบนแผ่นหลังของเขา ตามที่แขนของเฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวไปมา เฮอร์ไมโอนี่ชำเลืองส่วนล่างของตัวเขา แกล้งทำเป็นเลื่อนมือที่เต็มไปด้วยสบู่ลงไปโดนมัน สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้เดรโกสะดุ้ง

“อุ๊ย! โทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ เลอะสบู่หมดเลย เดี๋ยวฉันล้างให้นะ” เฮอร์ไมโอนี่ใช้ตัวเธอและหน้าอกดันหลังเขาเข้าไปหาฝักบัว ให้สายน้ำรดลงมาถูกตัวทั้งสองมากขึ้น และใช้น้ำล้างฟองสบู่ออกจากส่วนล่างของเขาตามที่บอกไว้ เดรโกเม้มริมฝีปากแน่น หลับตาสะกดกลั้นอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เฮอร์ไมโอนี่เหลือบตามองหน้าชายคนรักก็ยิ้มอย่างขบขันที่สามารถแกล้งเขาได้ ก้มลงจูบเขาที่หัวไหล่ ซึ่งนั่นยิ่งเป็นสิ่งกระตุ้นให้เขาตื่นตัวมาขึ้นไปอีก เธอรับรู้ได้จากส่วนล่างของเขาที่กำลังเต้นตุบๆ ราวกับจังหวะหัวใจอยู่ในมือของเธอ เฮอร์ไมโอนี่เดินอ้อมมาด้านหน้าของเดรโก ก่อนที่จะคุกเข่าลงเบื้องหน้า และครอบครองความเป็นชายของเขาไว้ด้วยปากทั้งหมด

“อา...” เดรโกครางออกมาอย่างหมดกลั้นเมื่อเธอยั่วเขาถึงขนาดนี้ ริมฝีปากนุ่มนวลกระจายความร้อนจากส่วนปลายเข้าหาด้านในอย่างช้าๆ... ช้าเสียจนเขาแทบจะเสียการควบคุมตัวเอง ลิ้นอุ่นไล้ไปบนส่วนนั้น มันแข็งขืนต่อสู้กับลิ้นของเธอที่กระหวัดมันอย่างกระหาย ริมฝีปากร้อนๆ ที่ครอบครองเขาอยู่ขณะนี้ มันทำให้เขาทนไม่ไหวแล้ว... เขาต้องการเธอมากกว่านั้น...

เดรโกจับไหล่ทั้งสองของเธอตรึงอยู่กับที่ ทำให้เธอหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งๆ ที่บางส่วนยังอยู่ในปาก... เขาถอนตัวออกมาจากปากเธอ ดึงเธอขึ้นมาให้ยืนอยู่ระดับเดียวกับเขาและดันตัวเธอไปชิดผนัง ก่อนจะเป็นฝ่ายคุกเข่าลงตรงหน้า แยกขาเธอออกเล็กน้อย ก้มหน้าลงไปหาความหอมหวานภายในตัวเธอ

“อ๊า...เดรโก” มือเล็กยึดไหล่กว้างของชายหนุ่มแน่นเมื่อเขาดื่มความหวานจากตัวเธอ เขาไล้ลิ้นขึ้นลงสลับกับตวัดไปมาอย่างรวดเร็ว ร่างขาวโพลนตรงหน้าสะท้านด้วยอารมณ์ปรารถนา พร้อมเสียงครางแหลมที่ลอดออกมาจากริมฝีปากคู่สวยนั่น เดรโกใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปกลางลำตัวอันร้อนระอุของเธอ ไปสู่ความชุ่มชื้นภายใน ก่อนจะขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะพร้อมกับพรมจูบไปรอบบริเวณ สลับกับใช้ลิ้นไล้เล็มน้ำอุ่นใสที่ออกมาจากร่ากายของเธอ ไม่มีเสียงครางจากด้านบนแล้ว แต่มีเสียงหอบมาแทนที่ ขาเรียวที่สั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่ทำให้เดรโกถอนริมฝีปากและนิ้วออกมา เฮอร์ไมโอนี่มองเขาตาปรอยด้วยความโหยหาสัมผัสจากเขา เดรโกประคองเฮอร์ไมโอนี่ให้ยืนชิดผนัง ก่อนที่จะแนบลำตัวเข้าไปหาเธอ พร้อมๆ กับสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอทันที

“อ๊า...อ๊ะ” สัมผัสที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนี้ ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ครางออกมา แขนเล็กเหนี่ยวต้นคอเขาไว้อย่างหาที่ยึดเกาะในขณะที่เขาขยับเข้าออกในตัวเธออย่างไม่หยุดหย่อน โดยเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ปรารถนาที่ต้องการปลดปล่อย เขายกขาข้างหนึ่งของเธอมาเกี่ยวไว้ที่ตัวเขาเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนตัวเข้าออก สองมือประคองสะโพกกลมกลึงของเธอไว้พร้อมบีบเค้นบั้นท้ายขาวนุ่มไปด้วย...นั่นยิ่งเพิ่มความปรารถนาของเธอให้พุ่งขึ้นไปอีก

“อ๊ะ...เดร...อ๊า...เดรโก...”เสียงครางก้องห้องน้ำของเธอทำให้เขาขยับกายเร็วขึ้นอีก เขารู้...เธอใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที เขาเองก็เหมือนกัน เสียงครางที่ดังขึ้นจากทั้งสองพร้อมกับเสียงหอบหายใจถี่ๆ ดังเป็นจังหวะเดียวกันพร้อมกับที่เดรโกขยับเข้าออกจากตัวเธอเร็วขึ้นอีก ในกายของเธอบีบรัดตัวของเขาแน่นเป็นจังหวะจนเขาแทบทนไม่ไหวแล้ว จนกระทั่งมาถึงครั้งสุดท้าย เดรโกดันตัวเขาเข้าไปหาเธอจนสุดพร้อมกับที่ทั้งสองร่างที่เบียดตัวแนบชิดกันใต้สายน้ำจากฝักบัวที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสายกระตุกเป็นจังหวะเดียวกันเป็นสัญญาณว่าทั้งสองได้ไปถึงจุดหมายพร้อมกัน

เดรโกก้มหน้าลงจูบเฮอร์ไมโอนี่พร้อมกับประคองร่างของเธอซึ่งดูเหนื่อยอ่อนจนแทบไม่มีสติหลังจากผ่านศึกษาใหญ่มาถึงสองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกัน เขาถอนตัวออกมาจากร่างของเธอ ก่อนปิดน้ำ เฮอร์ไมโอนี่เอนตัวพิงผนังและทรุดลงกับพื้นอย่างไม่สนใจรอบข้างแล้ว เดรโกมองเธอแล้วยิ้มเอ็นดู ก่อนที่จะอุ้มเธอขึ้นจากพื้น พาเธอไปที่ห้องนอน สวมชุดนอนให้เธอและตนเองจนเรียบร้อย ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงอุ่น ห่มผ้าห่มนุ่มและหลับตามเธอไป

‘ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ ที่รักของฉัน