ลิงค์นี้นะค่ะ
http://www.212cafe.com/board/group/group_id/138/forumId/276/page/1
Chapter 3
หกชั่วโมงต่อมาเฮอร์ไมโอนี่เคาะประตูคู่บานใหญ่ หน้าคฤหาสน์มัลฟอยเป็นครั้งที่สองในวันนั้น เธอสูดหายใจลึกเพื่อทำให้เธอสงบนิ่ง และพยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลาย เธอรู้ดีว่า เดรโก มัลฟอย คงไม่ยินดีนักที่จะได้พบเธออีกครั้ง และด้วยความพยายามทำให้ดูเป็นการเผชิญหน้าไม่มากนัก เธอเปลี่ยนจากชุดเสื้อคลุมของกระทรวงอย่างเป็นทางการที่เธอใส่ก่อนหน้านี้ไปเป็นกางเกงยีนและเสื้อทีเชิร์ตแขนยาวสีดำ
ประตูบานใหญ่เปิดออกและเฮอร์ไมโอนี่สามารถปลดปล่อยลมหายใจที่เธอกลั้นไว้ เมื่อเธอเห็นว่าใครเป็นผู้เปิดประตู
นายหญิงกลับมา! ชังกี้ร้องเสียงแหลม เธอพุ่งตัวเข้าใส่ขาของเฮอร์ไมโอนี่อีกครั้งและกอดเธออย่างรุนแรง
ใช่ ชังกี้ฉันกลับมา คุณมัลฟอยอยู่บ้านหรือเปล่า
โอ้ นายท่านอยู่เจ้าค่ะนายหญิง นายท่านกำลังจะทานมื้อเย็น เชิญทางนี้เจ้าค่ะ ชังกี้จะพาไปหานายท่านเอง เฮอร์ไมโอนี่ต้องจำไว้ว่าชังกี้เถิดทูน มัลฟอย แค่ไหนเธอจึงต้องระวังที่จะแสดงความเคารพต่อเขาด้วยเช่นกัน
ชังกี้ เฮอร์ไมโอนี่โน้มตัวลงเพื่อพูดกับเอลฟ์
ฉันอยากจะขออะไรเธอก่อน ฉันจะดีใจมากถ้าเธอจะไม่บอกคุณมัลฟอยว่าฉันรู้เกี่ยวกับฝันร้าย อ่า...ฉันหมายถึงม้าราตรี ตกลงไหม? ฉันคิดว่าฉันอาจจะช่วยเขาได้มากกว่าถ้าเขาไม่คิดว่าฉันรู้เกี่ยวกับความฝัน ชังกี้เงยหน้ามองเฮอร์ไมโอนี่ เธอครุ่นคิดอย่างหนัก เธอกระพริบตาสีฟ้าดวงใหญ่ของเธอและจากนั้นค่อยๆพยักหน้าอย่างจริงจังช้าๆ
ชังกี้จะทำทุกอย่าง ทุกอย่างที่จะช่วยนายท่านมัลฟอย ชังกี้จะไม่บอกนายท่านว่านายหญิงรู้เกี่ยวกับม้าราตรีและนายหญิงจะช่วยนายท่านของชังกี้ เขาจะสามารถนอนหลับได้
ในตอนนี้ เฮอร์ไมโอนี่พอใจที่ทั้งเธอและชังกี้อยู่ข้างเดียวกัน และให้เอลฟ์นำทางเธอไป เข้าสู่ห้องทานอาหารขนาดใหญ่ ภายในห้องประดับไปด้วยโคมไฟระย้าซึ่งส่องแสงระยิบระยับอยู่เหนือเพดานโค้ง เป็นห้องหรูหราที่สุดห้องหนึ่งที่เฮอร์ไมโอนี่เคยเข้าไป โต๊ะอาหารทำจากไม้ทรงสี่เหลี่ยมแข็งแกร่งตั้งอยู่กลางห้อง
เตาผิงขนาดใหญ่สูงขนาดหกฟุตอยู่ตรงกำแพงด้านขวามือ ในขณะที่กำแพงด้านซ้ายซึ่งอยู่ตรงหน้าคือหน้าต่างกระจกสลับสี เฮอร์ไมโอนี่จินตนาการว่าห้องนี้ จะน่าตื่นตาตื่นใจแค่ไหนถ้ามีแสงแดดจากพระอาทิตย์ตกยามเย็นฉายแสงผ่านกระจกแก้วสลับสี
พระอาทิตย์ตกลงแล้วในยามนี้ และห้องส่องสว่างด้วยแสงไฟจากเตาผิง โค้มระย้าจำนวนมากมายที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ ตั้งอยู่เหนือโต๊ะซึ่งเฮอร์ไมโอนี่คาดว่าน่าจะมีประมาณ 50 ที่นั่ง
เดรโก มัลฟอยเอนหลังอยู่ในเก้าอี้มีแขนของเขา เขาไม่เห็นถึงการมาของเธอ เขานั่งเหม่อลอยออกไปที่ไหนสักแห่ง โดยปราศจากอาการยิ้มเยาะเย้ยที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา เฮอร์ไมโอนี่เกือบจะรู้สึกสงสารเขา เขาดูเปล่าเปลี่ยว นั่งอยู่ตรงนั่น ที่โต๊ะช้างแมมมอธ
อาหารที่อยู่ตรงหน้าเขายังไม่ได้ถูกแตะต้องแต่อย่างใด เขาหมุนก้านแก้วไวน์ด้วยมือขวาของเขา ในขณะที่เธอสังเกตเห็นก่อนหน้านี้แล้วว่าเขาสูงขึ้น มีกล้ามเนื้อมากขึ้น แต่เธอไม่ทันสังเกตเห็นถึงรอยคล้ำใต้ตาและผิวหนังบางซีดของเขา และความจริงที่ว่าเดรโก มัลฟอย มีเสน่น่าดึงดูดอย่างปฏิเสธไม่ได้ เขาคล้ายกับเป็นผีดูดเลือดที่น่ารัญจวนใจ เฮอร์ไมโอนี่นึกถึงสิ่งที่ชังกี้พูด
นายหญิงจะช่วยนายท่าน ในที่สุดนายท่านจะนอนหลับได้ ถ้า มัลฟอยต้องฝันร้ายทุกคืน โดยไม่ต้องสงสัย เขาดูเหมือนไม่ได้นอนหลับมานานมากแล้วจริงๆ
ชังกี้บอกถึงการมาของเฮอร์ไมโอนี่เมื่อพวกเขาใกล้ถึงตัวเดรโก เขาเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขากลับไปสู่รูปแบบของการยิ้มเยาะในทันที
ไง เกรนเจอร์ ฉันเข้าใจว่าเธอได้เห็นบางสิ่งที่เธออยากเห็นแล้ว เธอไม่น่าต้องเสียเวลากลับมาที่นี่อีก ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ เฮอร์ไมโอนี่วางจดหมายลงบนโต๊ะถัดจากจานอาหาร
นี่อะไร? เขาหน้านิ่ว ทันทีที่เขาเอื้อมมือไปหยิบจดหมาย มันโบยบินไปในอากาศระหว่างเขาและเฮอร์ไมโอนี่ มันเปลี่ยนรูปร่างเป็นรูปปากและเริ่มปล่อยคำพูดออกมา มันเป็นเสียงของคุณวีสลีย์ ที่ดังขึ้นในขณะที่ ภายในห้องเงียบสนิท
ถึงคุณมัลฟอย จากการพิจารณาของเราเล็งเห็นว่าคุณอาจจะมีความทรงจำจากจิตใต้สำนึกเกี่ยวกับคำสาปแช่งซึ่งกำลังคุกคามสุขภาพของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ในเวลานี้กระทรวง และความปรารถนาของผมเห็นว่าคุณควรพยายามร่วมกับมิสเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เพื่อค้นหาทุกๆรายละเอียดของความทรงจำที่ถูกซ่อนไว้ของคุณอย่างเต็มที่
ผมแน่ใจว่าคุณมีสถานที่ ที่คฤหาสน์มัลฟอยเพื่อต้อนรับมิสเกรนเจอร์ในฐานะแขกเป็นเวลาสองถึงสามสัปดาห์ข้างหน้า เราในฐานะของกระทรวงเต็มใจที่จะสละสิ่งใดๆก็ตามเพื่อช่วยทำลายคำสาปแช่งที่ติดอยู่กับคุณ พอตเตอร์ อย่างที่คุณรู้เป็นอย่างดี เราพวกพ่อมดแม่มดเป็นหนี้การกระทำที่กล้าหาญของเขา ระหว่างสงครามอย่างมาก ผมแน่ใจว่าคุณมัลฟอยจะเข้าใจว่า เรื่องนี้มีความสำคัญเพียงใดต่อกระทรวงเวทมนตร์และโดยส่วนตัวต่อผมในฐานะพ่อของจินนี่ ภรรยาของแฮร์รี่ ขณะนี้คุณเกรนเจอร์รู้สึกว่าคุณอาจจะมีความทรงจำหลงเหลือ ที่จะช่วยค้นหาตำแหน่งของความทรงจำนี้ แต่ผมย้ำกับเธอว่า คุณจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเธอ ไม่ว่าจะจากการให้ความสบายในบ้านอันเป็นที่รักของคุณ หรือจากสิ่งที่อำนวยความสะดวกที่ควบคุมโดยกระทรวงเวทมนตร์ คุณจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ คุณมัลฟอย ขอให้มีความสุขยามเย็น
เดรโกมองในขณะที่จดหมายพับตัวเองและร่อนไปบนโต๊ะอีกครั้ง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ตาของ เฮอร์ไมโอนี่ สีหน้าของเขาไม่สามารถอ่านออกได้ เฮอร์ไมโอนี่กลั้นหายใจเพื่อรอคอยการระเบิดอารมณ์ของเขา แต่มันไม่เกิดขึ้น และแทนที่จะเป็นเช่นนั้น ดวงตาสีเทาเป็นประกายของเขาจับจ้องไปที่เธอขณะที่เขาแสดงท่าทางอย่างสง่างามให้เธอนั่งลง ชังกี้ วิ่งไปเลื่อนเก้าอี้ออกให้เธอนั่ง และด้วยคำพูดขอบคุณเอลฟ์เบาๆ เฮอร์ไมโอนี่นั่งลง มัลฟอยเช็ดปากของเขาด้วยผ้าลินินสีขาวสะอาดเรียบร้อย และวางมันลงบนโต๊ะมันวาวโดยไม่ละสายตาจากเธอ
เฮอร์ไมโอนี่เริ่มเข้าใจว่าเขาโกรธ เธอคาดคะเนว่าเขาโกรธมากกว่าที่เคยเป็นมานาน แก้มของเขาซึ่งก่อนหน้านี้เป็นสีขาวซีดเหมือนคนตาย ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยจุดสีชมพูเล็กๆ เขาโกรธมากและใช้ช่วงเวลาแห่งความเงียบอันยาวนานนี้เพื่อสงบอารมณ์ของตัวเอง เฮอร์ไมโอนี้พบว่าความเงียบทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างมาก
หลายปีที่ผ่านมานี้ทำให้เขาเปลี่ยนไป ในตอนที่เขายังเป็นนักเรียนที่ฮอกวอตส์ มันง่ายที่จะรู้ว่า มัลฟอยกำลังรู้สึกอะไร หรือคิดอะไรอยู่เพราะมันแสดงออกบนใบหน้าของเขาทั้งหมด เขาจะระเบิดอารมณ์เมื่อเขาโกรธคล้ายกับเด็กเล็กๆที่มีอารมณ์โมโหรุนแรง เวลาหลายปีที่ผ่านมานี้สอนให้ มัลฟอย ควบคุมอารมณ์ได้โดยไม่ต้องสงสัย เฮอร์ไมโอนี่ไม่สามารถทนอยู่กับความเงียบได้อีกต่อไป เธอจึงพูดขึ้น
ฟังนะ มัลฟอย ฉันรู้ว่าการที่ฉันอยู่ที่นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่นายต้องการ
เธอไม่รู้หรอกว่าฉันต้องการอะไร มัลฟอย โต้กลับ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
และมันค่อนข้างจะเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใส่ใจนัก เธอกังวลเพียงแต่พอตเตอร์ที่มีค่าของเธอเท่านั้น ฉันมีธุระที่ต้องไปทำ เอลฟ์จะพาเธอไปที่ห้องพัก เขายืนขึ้นในทันใดและหันกลับออกไป
ธุระอะไรของนายเหรอ มันช้ามากแล้วและด้วยปริมาณงานที่มากมายของฉันที่ต้องทำในตอนกลางคืน บางทีนายน่าจะแบ่งเวลาให้ฉันสักหน่อย เพื่อที่ฉันจะได้บอกนายได้ว่า อะไรที่ฉันตั้งใจจะทำในขณะที่อยู่ที่นี่
มัลฟอยหยุดที่หน้าประตูห้องอาหารและหันกลับไปมองเธอ ท่าทีเป็นกันเองของเขาด้วยมือข้างหนึ่งที่ล้วงกระเป๋ากางเกงขัดแย้งกับความขุ่นเคืองที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา
เกรนเจอร์ เขาพูดเสียงแหบแห้งด้วยความโกรธที่ระงับไว้
ฉันไม่อาจห้ามไม่ให้เธออยู่ที่นี่ได้ อย่างเห็นได้ชัดว่าเธอมีเพื่อนเป็นคนใหญ่คนโต ดังนั้นฉันจึงแค่ต้องรับมือกับการปรากฏตัวของเขา ที่ฉันไม่ต้องการและมันน่ารำคาญอย่างที่สุด ด้วยการให้เธออยู่ที่นี่ ถ้าเธออยากทำงานตอนกลางคืน ยิ่งดีต่อเราทั้งคู่ ทำสิ่งที่เธออยากจะทำแล้วออกไปซะ เมื่อเธอต้องการฉันบอกให้ฉันรู้ แต่หลังจากนั้นปล่อยฉันอยู่ตามลำพัง อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว เอลฟ์จะพาเธอไปยังห้องของเธอและจะให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ อย่ารบกวนฉันเว้นแต่เธอจำเป็นจริงๆ ฉันมีความอดทนไม่มากนัก ที่จะต้องยุ่งเกี่ยวกับคนประเภทเธอ
เมื่อเขาพูดเสร็จ มัลฟอย หันกลับไปและเดินจากไปอย่างรีบเร่ง ชั่วขณะต่อมาชังกี้จัดการจานที่ไม่มีรอยแตะต้องเลยของมัลฟอย และวางจานอาหารมากมายตรงหน้าเฮอร์ไมโอนี่ เอลฟ์ทำได้ดีกว่าตัวเธอเองอย่างแน่นอน และเฮอร์ไมโอนี่ตระหนักว่าเธอกำลังหิว เธอใช้เวลาหกชั่วโมงที่แล้วนับตั้งแต่ที่เธอกับบิลออกจากคฤหาสน์เพื่อวางแผนค้นหาต่อไป และขอให้ อาเธอร์ วีสลีย์ รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์คนใหม่ ให้อำนาจและอนุญาตให้เธอทำงานที่คฤหาสน์มัลฟอยแต่เพียงลำพัง เธอยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันและเธอเริ่มทานอาหารอย่างสุขสบายในตอนนี้
ในขณะที่เธอกินอาหารอยู่นั้น เธอมองไปรอบๆห้องโอ่อ่าใหญ่โตอีกครั้ง มันสวยงามแต่เป็นทางการมากเกินไป เธอสงสัยว่าทำไม มัลฟอย นั่งอยู่ในห้องที่เป็นทางการเช่นนี้เพื่อกินอาการตามลำพัง แน่นอนบ้านแบบนี้ต้องมีห้องครัวที่อบอุ่นและสะดวกสบายหรือมีห้องกินอาหารเช้าขนาดเล็กหรือบางอย่างที่เป็นทางการน้อยกว่านี้สำหรับการกินอาหารตามลำพัง เมื่อชังกี้กลับมาจาก การจัดการโต๊ะอาหารและพาเฮอร์ไมโอนี่ไปยังห้อง เธอถามเอลฟ์ถึงเรื่องนั้น
นายท่านกินมือเย็นในห้องอาหารเย็นตลอดนายหญิง เอลฟ์มองเธอด้วยสายตาของความเศร้าอย่างที่สุด ชั่วครู่ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะสว่างด้วยรอยยิ้มให้กับเฮอร์ไมโอนี่อีกครั้ง
แต่ตอนนี้นายหญิงอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนนายท่าน นายท่านต้องการเพื่อนและชังกี้ชอบนายหญิง สวยงาม ใจดี ชังกี้หวังว่านายหญิงจะอยู่ที่คฤหาสน์ มัลฟอย ตลอดไป
เป็นไปไม่ได้อย่างที่สุด เฮอร์ไมโอนี่คิดกับตัวเองแต่เสียงดังไปยังเอลฟ์ เธอพูดกับเอลฟ์ต่อว่า
ชังกี้ไม่จำเป็นต้องเรียกฉันว่าคุณ ได้โปรด ฉันอยากให้เธอเรียกฉันว่า เฮอร์ไมโอนี่
อ่า ได้นายหญิง นายหญิงเฮอร์ไมโอนี่ อย่างที่นายหญิงชอบ
ชังกี้ ฉันอยากได้ห้องที่อยู่ใกล้กับห้องของท่านมัลฟอย ได้โปรด ฉันต้องอยู่ใกล้ชิดเขาเพื่อช่วยเรื่องฝันร้าย
ได้เจ้าค่ะ นายหญิงเฮอร์ไมโอนี่ ชังกี้กำลังคิดว่านายหญิงต้องการห้องที่อยู่ข้างนายท่านพอดี ชังกี้นำเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นบันไดกว้างหรูหราไปยังชั้นที่สอง พรมหนานุ่มไม่ทำให้เกิดเสียงใดๆเมื่อก้าวเดิน บรรพบุรุษของมัลฟอย กระซิบอย่างตื่นต้นและวิ่งจากภาพหนึ่งไปยังอีกภาพหนึ่งไปตามห้องโถงที่ตกแต่งไว้อย่างงดงาม ตามเฮอร์ไมโอนี่ขณะเดียวกับที่เอลฟ์นำทางไปยังห้องพักของเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้พูดสิ่งใดเมื่อเอลฟ์พาเธอไปยังห้องสูทที่หรูหรา ที่อยู่ใกล้สุดทางเดิน แม้ว่าห้องจะดูหรูหราแต่พวกมันแตกต่างจากสิ่งที่เฮอร์ไมโอนี่เห็นจากห้องทั้งหมดในบ้านระหว่างตอนกลางคืนกับตอนกลางวัน
ห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้สีเข้ม แต่แทนที่จะให้ความรู้สึกแบบโกธิก มันกลับทำให้เป็นห้องที่สว่างและตกแต่งอย่างประณีต สีบนกำแพงอบอุ่นและอ่อนโยนแทนที่จะชัดเจนหรือโดดเด่นแบบโกธิก ห้องนอนที่อยู่ติดกันตกแต่งอย่างเรียบง่ายและไม่สลับซับซ้อน เครื่องนอนทำจากผ้าลินินสีขาวสะอาดเรียบร้อย และผ้าห่มสีขาวนุ่มหนา พรมชนิดหนาที่เป็นสีน้ำตาลโกโก้เข้ม ไฟส่งเสียงอย่างรื่นเริงในเตาผิงขนาดปกติ เฮอร์ไมโอนี่รักมันในทันที มันช่างอบอุ่นและเป็นกันเองในแบบที่รู้สึกได้จริง ในขณะที่ห้องอื่นๆของบ้านให้ความรู้สึกโอ่อ่าและเป็นทางการจนเกินไป
ก่อนที่ชังกี้จะทิ้งให้เธอพักผ่อน เฮอร์ไมโอนี่ขอให้เอลฟ์บอกเธอ เมื่อ มัลฟอย เรียกหายานอนหลับในคืนนี้ ชังกี้พยักหน้าแสดงความเข้าใจแบบผู้สมรู้ร่วมคิดและหายวับไป เธอยังคงตรวจสอบห้องต่อไปซึ่งนำไปสู่การค้นพบห้องน้ำที่อยู่ถัดจากส่วนที่เป็นห้องนอน ที่ว่างทั้งหมดเตือนให้เฮอร์ไมโอนี่นึกถึงสปา ที่ริทซ์ คาร์ลตัน ที่ซึ่งแม่ของเธอพาไปเพื่อเชื่อมสัมพันธภาพระหว่างแม่ลูก ภายในห้องน้ำมีตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ซึ่งเหมาะกับการที่จะเป็นห้องของนักร้องดังในฮอลลีวู๊ดมากกว่า
เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจและร่ายเวทมนตร์ให้กระเป๋าเดินทางของเธอมีขนาดใหญ่หลังจากหยิบมันออกมาจากกระเป๋าเงินของเธอ เธอเอาของออกจากกระเป๋าและแขวน พับ เสื้อผ้าของเธอให้อยู่ในที่ๆเหมาะสมก่อนตัดสินใจที่จะอาบน้ำร้อนเป็นเวลานาน
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย เธอสวมกางเกงนอนผ้าฝ้ายและเสื้อยืดแขนกุดเข้ารูป จากนั้นนั่งลงหวีผมและทำให้ผมของเธอแห้งด้วยเวทมนตร์
มันใช้เวลาหลายปีในการฝึกหัด แต่ในที่สุดเฮอร์ไมโอนี่ได้สร้างสรรค์วิธีการใช้ไม้กายสิทธิ์ในการทำให้ผมของเธอเป็นลอนมันวาวบนหลังของเธอแล้ว โดยปกติเวลาที่เธอทำงานเฮอร์ไมโอนี่จะเกล้าผมเป็นมวยแน่นไว้ แต่เวลาอยู่ที่บ้านเธอไม่ชอบอะไรมากไปกว่าการปล่อยผมเฉยๆ เฮอร์ไมโอนี่คิ้วขมวดเพราะภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านดังนั้นบางทีการผ่อนปรนเกินไปก็ไม่ดี เธอจึงทำให้มันเป็นเป็นระเบียบมากขึ้น เธอมัดผมกลับไปเป็นหางม้ายาวแบบมักเกิ้ลและยิ้มอย่างพอใจ
เธอหยิบหนังสือเล่มใหม่ที่เธออ่านในอ่างอาบน้ำ การพินิจใจยุคใหม่; ด้วยการอ่านทางสายตา และมุ่งหน้าเดินไปยังเก้าอี้ที่ดูธรรมดาๆที่อยู่ใกล้เตาผิง ในทันทีที่เธอนั่งลง เสียงดัง แคร็ก! และชังกี้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธอ
นายหญิงเฮอร์ไมโอนี่ขอให้ชังกี้บอกให้ทราบเมื่อนายท่านเรียกหายานอนหลับ ชังกี้เลยมาที่นี่เพื่อ... ชังกี้กำลังถือแก้วคริสตัลซึ่งเคลือบตัวอักษรสีทอง M อยู่ด้านหน้า
ขอบใจจ๊ะ ชังกี้ เฮอร์ไมโอนี่พูดและรับแก้วไปจากเอลฟ์ เธอหยิบแคปซูลสีม่วงออกไปจากกระเป๋าเงินขนาดเล็กของเธอ
ถ้าเธอจะพาฉันไปที่ห้องของนายท่านมัลฟอยฉันจะนำไปให้เขา ชังกี้ลังเลชั่วครู่จากนั้นเดินไปยังประตูซึ่งดูคล้ายส่วนหนึ่งของกำแพงห้องนั่งเล่น เธอเคาะประตูสามครั้ง และจากนั้นผลักประตูเปิดออก เฮอร์ไมโอนี่เดินตามเธอไป ผ่านเข้าไปในช่องประตู และพบว่าตัวเองอยู่ในห้องของเดรโก มัลฟอย แล้ว แต่ละห้องเห็นได้ชัดเจนว่าถูกตกแต่งเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงสถานะของผู้ครอบครอง หรือนายแห่งคฤหาสน์ วัสดุบุผนังสีเข้มและตกแต่งอย่างหรูหราเป็นแบบเดียวกับห้องที่ดูเป็นทางการทั้งหมดในบ้าน
มัลฟอยกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีเข้มตรงหน้าเตาผิงขนาดใหญ่ เขาดูคล้ายหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ เว้นแต่เขาถอดเสื้อคลุมของเขาออกและมันดูเป็นทางการน้อยลงหน่อย เขาใส่เสื้อเชิร์ตมีแขนและกางเกงสีดำ กำลังจ้องมองไปยังเปลวไฟและเงยหน้ามองคนสองคนที่เข้ามาในห้องเขา ชั่วขณะหนึ่งเขาดูงุนงงที่เห็นเฮอร์ไมโอนี่ จากนั้นความเข้าใจและความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขามองกลับไปยังประตูที่พวกเขาผ่านเข้ามา ด้วยเหตุผลบาประการความโกรธของเขาดูเหมือนเลือนหายไป เขาถอนหายใจยาวและยกเท้าขึ้นแกว่งเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่เข้าใจเมื่อเธอเห็นขวดเหล้าชันดีที่เหลืออยู่อีกครึ่งขวดซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างๆเก้าอี้
เกรนเจอร์อีกแล้ว ทีนี้มีอะไรอีกล่ะ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาสั้นและห้วนแต่เขาดูอ่อนเพลียเกินกว่าจะรวบรวมความโกรธ ได้อย่างที่เธอคาดไว้
เขาต้องทุกข์ทรมานจากการไม่ได้นอนจริงๆเฮอร์ไมโอนี่คิด
ฉันมาเพื่อใส่ตัวติดตามในยานอนหลับของนาย ดวงตามืดมัวของเขาจับจ้องอยู่ที่ดวงตาของเธอ
ฉันอยากจะบอกให้นายรู้ก่อนแต่นายยุ่งเกินกว่าจะหยุดคุยเรื่องรายละเอียด เฮอร์ไมโอนี่อธิบายเล็กน้อยเป็นเชิงแก้ตัว เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงรู้สึกเจ็บปวด และรู้สึกผิดในสิ่งที่เธอกำลังทำ แต่มันเป็นทางเดียวที่จะช่วยแฮร์รี่
ตัวติดตามความทรงจำนี้จะส่งสัญญาณเมื่อร่างกายของนายปลดปล่อยความทรงจำที่แท้จริงในระหว่างการนอนหลับซึ่งขัดแย้งกับความทรงจำในขณะฝัน ความทรงจำในขณะฝันใดๆจะกระตุ้นเครื่องติดตามไปที่ไม้กายสิทธิ์ของฉันซึ่งจะเรียกฉันไปหานาย ฉันจะใช้การพินิจใจในขณะที่นายหลับเพื่อเก็บความทรงจำเหล่านี้ด้วยความหวังว่า หนึ่งในนั้นจะมีความทรงจำเกี่ยวกับคำสาปแช่งที่ฉันมองหาอยู่
เดรโกกัดฟันแน่นหลายครั้งในขณะที่เขาจ้องเธอ จากนั้นถูหน้าไปมา เขาหันมาพร้อมดวงตาแดงก่ำไปที่เธอและยื่นมือออกไปเพื่อรับแก้ว เธอหย่อนเม็ดยาติดตามลงไปในแก้ว มันส่งเสียงดังฟู่และแตกตัวในฉับพลัน เฮอร์ไมโอนี่ยื่นแก้วคริสตัลให้ มัลฟอย เขาเดินไปวางมันลงบนโต๊ะตัวเล็กและตะคอกใส่เอลฟ์
ออกไป เฮอร์ไมโอนี่งุ่นงงในเสี้ยววินาที จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กๆของชังกี้ในขณะที่เดินออกไปจากห้อง เฮอร์ไมโอนี่อยู่ตามลำพังกับ เดรโก มัลฟอยในห้องนอนของเขา แล้วในตอนนี้
เดรโกเดินอาดๆกลับไปหาเธออย่างช้าๆ ความอ่อนล้าของเขาเห็นได้ชัดเจน รอยยิ้มเป็นภัยเล็กน้อยอยู่บนริมฝีปาก ในขณะที่เขาหยุดห่างจากเธอไม่กี่นิ้ว เขาอยู่ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงความโกรธและบางสิ่งที่เธอไม่อาจบอกออกมาเป็นคำพูดซึ่งแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา
เธอจะอยู่กับฉันคืนนี้ใช่ไหม เกรนเจอร์ เขาพูด และเอื้อมนิ้วมือเรียวยาวงดงามลูบไล้ไปตามแขนที่เปลือยเปล่าของเธอ
ถ้านายต้องการฉัน ทั้งหมดที่นายต้องทำคือพูดออกมา... เฮอร์ไมโอนี่อ้าปากเพื่อจะตอบประชดประชันแต่เธอถูกทำให้เงียบลงอย่างรวดเร็วด้วยริมฝีปากปากของเขา แขนของเขาโอบล้อมตัวเธอ บดขยี้ร่างกายของเธอให้อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างแข็งกร้าว เฮอร์ไมโอนี่ยืนนิ่งด้วยความตกใจสุดขีด ชั่วขณะหนึ่งขณะที่ลิ้นของเขาคืบคลานตวัดเข้าไปในโพรงปากของเธอเพื่อควานหาความหอมหวานละมุนนั่น หัวใจของเธอเหมือนจะหยุดเต้นไปชั่วครู่เขาละจากริมฝีปากเธอไล้จมูกไปที่แก้มนวลเนียลพลางสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นจากเธอเขาวกกลับไปครอบคลุมริมฝีปากนั้นใหม่อีกครั้งพร้อมกับพยายามดุนลิ้นของเขาเข้าไปในช่องปากของเธออีกคราแต่คราวนี้เขาทำไม่สำเร็จเนื่องจากเธอเริ่มรู้สึกตัวเธอเม้มริมฝีปากไว้แน่นและพยายามจะส่ายหน้าหนีการคุกคามนั้น เธอรู้สึกถึงความร้อนที่มาจากตัวเขา เธอพยายามผลักหน้าอกเขาให้ออกห่างจากเธอแต่ความแข็งแกร่งของมัลฟอยอยู่เหนือร่างกายของเธอมากนัก มือทั้งสองข้างของมัลฟอยสัมผัสไปที่สะโพกกลมกลึง ภายใต้กางเกงชั้นในของเธอ เธอรู้สึกถึงแรงกระตุ้นอย่างหนักที่เกิดขึ้นในตัวเธอ มันเกิดขึ้นที่บริเวณสะโพกและสัญญาณเตือนภัยถูกปลุกขึ้น เธอรู้สึกคล้ายถูกสาดด้วยน้ำเย็น เธอใช้มือดันหน้าอกของเขาอีกครั้งและรวบรวมกำลังผลักเขาออกไปให้ห่างจากตัวของเธอจนได้ ดวงตาที่มีหนังตาหนักๆไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความตกใจหรือความแปลกใจใดๆ ทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นเพราะเหล้าครึ่งขวดที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเก้าอี้ เขาหัวเราะเยาะ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความแปลกใจของเธอ มัลฟอยหยิบแก้วยานอนหลับที่ผสมตัวติดตามจากโต๊ะที่เขาวางไว้ในทันที
เขาคว้ามันขึ้นมาและดื่มทั้งหมดอึกใหญ่ เพียงไม่กี่อึก เมื่อกินเสร็จเขาหันไปและโยนแก้วคริสตัลลงในเตาผิงซึ่งกระทบกับก้อนอิฐที่อยู่เบื้องหลังเปลวไฟ เขาหันไปจ้องเธออีกครั้งด้วยดวงตาสีเทามืดมัว จากความมุ่งร้ายและความเคียดแค้น เขาหันกลับไปและเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิร์ตของเขาในขณะที่เดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง
เฮอร์ไมโอนี่รีบถลาออกไปจากห้องโดยผ่านประตูที่เคยเข้ามา ชังกี้กำลังรอเธออยู่ ดวงตาสีฟ้าดวงใหญ่ของเธอกลมโตด้วยความตกใจ ดวงตาของเฮอร์ไมโอนี่ไม่แตกต่างมากนัก เฮอร์ไมโอนี่สูดลมหายใจเพื่อทำให้ตัวเองสงบลงหลายครั้ง และพยายามย้ำกับเอลฟ์ว่า เธอรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรและทุกสิ่งจะดีขึ้นเอง หลังจากนั้นไม่นานชังกี้จากไป และเฮอร์ไมโอนี่กลับไปนั่งตรงเก้าอี้ที่ใกล้เตาผิง ไม้กายสิทธิ์ของเธอวางอยู่เหนือตัก ความคิดหมุนวนเวียนกลับไปกลับมา และเธอพยายามควบคุมสติอารมณ์ เธอคิด...เธอปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? เธอคงต้องจัดการเรื่องมัลฟอยให้เรียบร้อยในตอนเช้า และมันจะไม่เกิดขึ้นอีก
หกชั่วโมงต่อมาเฮอร์ไมโอนี่เคาะประตูคู่บานใหญ่ หน้าคฤหาสน์มัลฟอยเป็นครั้งที่สองในวันนั้น เธอสูดหายใจลึกเพื่อทำให้เธอสงบนิ่ง และพยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลาย เธอรู้ดีว่า เดรโก มัลฟอย คงไม่ยินดีนักที่จะได้พบเธออีกครั้ง และด้วยความพยายามทำให้ดูเป็นการเผชิญหน้าไม่มากนัก เธอเปลี่ยนจากชุดเสื้อคลุมของกระทรวงอย่างเป็นทางการที่เธอใส่ก่อนหน้านี้ไปเป็นกางเกงยีนและเสื้อทีเชิร์ตแขนยาวสีดำ
ประตูบานใหญ่เปิดออกและเฮอร์ไมโอนี่สามารถปลดปล่อยลมหายใจที่เธอกลั้นไว้ เมื่อเธอเห็นว่าใครเป็นผู้เปิดประตู
นายหญิงกลับมา! ชังกี้ร้องเสียงแหลม เธอพุ่งตัวเข้าใส่ขาของเฮอร์ไมโอนี่อีกครั้งและกอดเธออย่างรุนแรง
ใช่ ชังกี้ฉันกลับมา คุณมัลฟอยอยู่บ้านหรือเปล่า
โอ้ นายท่านอยู่เจ้าค่ะนายหญิง นายท่านกำลังจะทานมื้อเย็น เชิญทางนี้เจ้าค่ะ ชังกี้จะพาไปหานายท่านเอง เฮอร์ไมโอนี่ต้องจำไว้ว่าชังกี้เถิดทูน มัลฟอย แค่ไหนเธอจึงต้องระวังที่จะแสดงความเคารพต่อเขาด้วยเช่นกัน
ชังกี้ เฮอร์ไมโอนี่โน้มตัวลงเพื่อพูดกับเอลฟ์
ฉันอยากจะขออะไรเธอก่อน ฉันจะดีใจมากถ้าเธอจะไม่บอกคุณมัลฟอยว่าฉันรู้เกี่ยวกับฝันร้าย อ่า...ฉันหมายถึงม้าราตรี ตกลงไหม? ฉันคิดว่าฉันอาจจะช่วยเขาได้มากกว่าถ้าเขาไม่คิดว่าฉันรู้เกี่ยวกับความฝัน ชังกี้เงยหน้ามองเฮอร์ไมโอนี่ เธอครุ่นคิดอย่างหนัก เธอกระพริบตาสีฟ้าดวงใหญ่ของเธอและจากนั้นค่อยๆพยักหน้าอย่างจริงจังช้าๆ
ชังกี้จะทำทุกอย่าง ทุกอย่างที่จะช่วยนายท่านมัลฟอย ชังกี้จะไม่บอกนายท่านว่านายหญิงรู้เกี่ยวกับม้าราตรีและนายหญิงจะช่วยนายท่านของชังกี้ เขาจะสามารถนอนหลับได้
ในตอนนี้ เฮอร์ไมโอนี่พอใจที่ทั้งเธอและชังกี้อยู่ข้างเดียวกัน และให้เอลฟ์นำทางเธอไป เข้าสู่ห้องทานอาหารขนาดใหญ่ ภายในห้องประดับไปด้วยโคมไฟระย้าซึ่งส่องแสงระยิบระยับอยู่เหนือเพดานโค้ง เป็นห้องหรูหราที่สุดห้องหนึ่งที่เฮอร์ไมโอนี่เคยเข้าไป โต๊ะอาหารทำจากไม้ทรงสี่เหลี่ยมแข็งแกร่งตั้งอยู่กลางห้อง
เตาผิงขนาดใหญ่สูงขนาดหกฟุตอยู่ตรงกำแพงด้านขวามือ ในขณะที่กำแพงด้านซ้ายซึ่งอยู่ตรงหน้าคือหน้าต่างกระจกสลับสี เฮอร์ไมโอนี่จินตนาการว่าห้องนี้ จะน่าตื่นตาตื่นใจแค่ไหนถ้ามีแสงแดดจากพระอาทิตย์ตกยามเย็นฉายแสงผ่านกระจกแก้วสลับสี
พระอาทิตย์ตกลงแล้วในยามนี้ และห้องส่องสว่างด้วยแสงไฟจากเตาผิง โค้มระย้าจำนวนมากมายที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ ตั้งอยู่เหนือโต๊ะซึ่งเฮอร์ไมโอนี่คาดว่าน่าจะมีประมาณ 50 ที่นั่ง
เดรโก มัลฟอยเอนหลังอยู่ในเก้าอี้มีแขนของเขา เขาไม่เห็นถึงการมาของเธอ เขานั่งเหม่อลอยออกไปที่ไหนสักแห่ง โดยปราศจากอาการยิ้มเยาะเย้ยที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา เฮอร์ไมโอนี่เกือบจะรู้สึกสงสารเขา เขาดูเปล่าเปลี่ยว นั่งอยู่ตรงนั่น ที่โต๊ะช้างแมมมอธ
อาหารที่อยู่ตรงหน้าเขายังไม่ได้ถูกแตะต้องแต่อย่างใด เขาหมุนก้านแก้วไวน์ด้วยมือขวาของเขา ในขณะที่เธอสังเกตเห็นก่อนหน้านี้แล้วว่าเขาสูงขึ้น มีกล้ามเนื้อมากขึ้น แต่เธอไม่ทันสังเกตเห็นถึงรอยคล้ำใต้ตาและผิวหนังบางซีดของเขา และความจริงที่ว่าเดรโก มัลฟอย มีเสน่น่าดึงดูดอย่างปฏิเสธไม่ได้ เขาคล้ายกับเป็นผีดูดเลือดที่น่ารัญจวนใจ เฮอร์ไมโอนี่นึกถึงสิ่งที่ชังกี้พูด
นายหญิงจะช่วยนายท่าน ในที่สุดนายท่านจะนอนหลับได้ ถ้า มัลฟอยต้องฝันร้ายทุกคืน โดยไม่ต้องสงสัย เขาดูเหมือนไม่ได้นอนหลับมานานมากแล้วจริงๆ
ชังกี้บอกถึงการมาของเฮอร์ไมโอนี่เมื่อพวกเขาใกล้ถึงตัวเดรโก เขาเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขากลับไปสู่รูปแบบของการยิ้มเยาะในทันที
ไง เกรนเจอร์ ฉันเข้าใจว่าเธอได้เห็นบางสิ่งที่เธออยากเห็นแล้ว เธอไม่น่าต้องเสียเวลากลับมาที่นี่อีก ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ เฮอร์ไมโอนี่วางจดหมายลงบนโต๊ะถัดจากจานอาหาร
นี่อะไร? เขาหน้านิ่ว ทันทีที่เขาเอื้อมมือไปหยิบจดหมาย มันโบยบินไปในอากาศระหว่างเขาและเฮอร์ไมโอนี่ มันเปลี่ยนรูปร่างเป็นรูปปากและเริ่มปล่อยคำพูดออกมา มันเป็นเสียงของคุณวีสลีย์ ที่ดังขึ้นในขณะที่ ภายในห้องเงียบสนิท
ถึงคุณมัลฟอย จากการพิจารณาของเราเล็งเห็นว่าคุณอาจจะมีความทรงจำจากจิตใต้สำนึกเกี่ยวกับคำสาปแช่งซึ่งกำลังคุกคามสุขภาพของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ในเวลานี้กระทรวง และความปรารถนาของผมเห็นว่าคุณควรพยายามร่วมกับมิสเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เพื่อค้นหาทุกๆรายละเอียดของความทรงจำที่ถูกซ่อนไว้ของคุณอย่างเต็มที่
ผมแน่ใจว่าคุณมีสถานที่ ที่คฤหาสน์มัลฟอยเพื่อต้อนรับมิสเกรนเจอร์ในฐานะแขกเป็นเวลาสองถึงสามสัปดาห์ข้างหน้า เราในฐานะของกระทรวงเต็มใจที่จะสละสิ่งใดๆก็ตามเพื่อช่วยทำลายคำสาปแช่งที่ติดอยู่กับคุณ พอตเตอร์ อย่างที่คุณรู้เป็นอย่างดี เราพวกพ่อมดแม่มดเป็นหนี้การกระทำที่กล้าหาญของเขา ระหว่างสงครามอย่างมาก ผมแน่ใจว่าคุณมัลฟอยจะเข้าใจว่า เรื่องนี้มีความสำคัญเพียงใดต่อกระทรวงเวทมนตร์และโดยส่วนตัวต่อผมในฐานะพ่อของจินนี่ ภรรยาของแฮร์รี่ ขณะนี้คุณเกรนเจอร์รู้สึกว่าคุณอาจจะมีความทรงจำหลงเหลือ ที่จะช่วยค้นหาตำแหน่งของความทรงจำนี้ แต่ผมย้ำกับเธอว่า คุณจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเธอ ไม่ว่าจะจากการให้ความสบายในบ้านอันเป็นที่รักของคุณ หรือจากสิ่งที่อำนวยความสะดวกที่ควบคุมโดยกระทรวงเวทมนตร์ คุณจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ คุณมัลฟอย ขอให้มีความสุขยามเย็น
เดรโกมองในขณะที่จดหมายพับตัวเองและร่อนไปบนโต๊ะอีกครั้ง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ตาของ เฮอร์ไมโอนี่ สีหน้าของเขาไม่สามารถอ่านออกได้ เฮอร์ไมโอนี่กลั้นหายใจเพื่อรอคอยการระเบิดอารมณ์ของเขา แต่มันไม่เกิดขึ้น และแทนที่จะเป็นเช่นนั้น ดวงตาสีเทาเป็นประกายของเขาจับจ้องไปที่เธอขณะที่เขาแสดงท่าทางอย่างสง่างามให้เธอนั่งลง ชังกี้ วิ่งไปเลื่อนเก้าอี้ออกให้เธอนั่ง และด้วยคำพูดขอบคุณเอลฟ์เบาๆ เฮอร์ไมโอนี่นั่งลง มัลฟอยเช็ดปากของเขาด้วยผ้าลินินสีขาวสะอาดเรียบร้อย และวางมันลงบนโต๊ะมันวาวโดยไม่ละสายตาจากเธอ
เฮอร์ไมโอนี่เริ่มเข้าใจว่าเขาโกรธ เธอคาดคะเนว่าเขาโกรธมากกว่าที่เคยเป็นมานาน แก้มของเขาซึ่งก่อนหน้านี้เป็นสีขาวซีดเหมือนคนตาย ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยจุดสีชมพูเล็กๆ เขาโกรธมากและใช้ช่วงเวลาแห่งความเงียบอันยาวนานนี้เพื่อสงบอารมณ์ของตัวเอง เฮอร์ไมโอนี้พบว่าความเงียบทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นอย่างมาก
หลายปีที่ผ่านมานี้ทำให้เขาเปลี่ยนไป ในตอนที่เขายังเป็นนักเรียนที่ฮอกวอตส์ มันง่ายที่จะรู้ว่า มัลฟอยกำลังรู้สึกอะไร หรือคิดอะไรอยู่เพราะมันแสดงออกบนใบหน้าของเขาทั้งหมด เขาจะระเบิดอารมณ์เมื่อเขาโกรธคล้ายกับเด็กเล็กๆที่มีอารมณ์โมโหรุนแรง เวลาหลายปีที่ผ่านมานี้สอนให้ มัลฟอย ควบคุมอารมณ์ได้โดยไม่ต้องสงสัย เฮอร์ไมโอนี่ไม่สามารถทนอยู่กับความเงียบได้อีกต่อไป เธอจึงพูดขึ้น
ฟังนะ มัลฟอย ฉันรู้ว่าการที่ฉันอยู่ที่นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่นายต้องการ
เธอไม่รู้หรอกว่าฉันต้องการอะไร มัลฟอย โต้กลับ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
และมันค่อนข้างจะเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใส่ใจนัก เธอกังวลเพียงแต่พอตเตอร์ที่มีค่าของเธอเท่านั้น ฉันมีธุระที่ต้องไปทำ เอลฟ์จะพาเธอไปที่ห้องพัก เขายืนขึ้นในทันใดและหันกลับออกไป
ธุระอะไรของนายเหรอ มันช้ามากแล้วและด้วยปริมาณงานที่มากมายของฉันที่ต้องทำในตอนกลางคืน บางทีนายน่าจะแบ่งเวลาให้ฉันสักหน่อย เพื่อที่ฉันจะได้บอกนายได้ว่า อะไรที่ฉันตั้งใจจะทำในขณะที่อยู่ที่นี่
มัลฟอยหยุดที่หน้าประตูห้องอาหารและหันกลับไปมองเธอ ท่าทีเป็นกันเองของเขาด้วยมือข้างหนึ่งที่ล้วงกระเป๋ากางเกงขัดแย้งกับความขุ่นเคืองที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา
เกรนเจอร์ เขาพูดเสียงแหบแห้งด้วยความโกรธที่ระงับไว้
ฉันไม่อาจห้ามไม่ให้เธออยู่ที่นี่ได้ อย่างเห็นได้ชัดว่าเธอมีเพื่อนเป็นคนใหญ่คนโต ดังนั้นฉันจึงแค่ต้องรับมือกับการปรากฏตัวของเขา ที่ฉันไม่ต้องการและมันน่ารำคาญอย่างที่สุด ด้วยการให้เธออยู่ที่นี่ ถ้าเธออยากทำงานตอนกลางคืน ยิ่งดีต่อเราทั้งคู่ ทำสิ่งที่เธออยากจะทำแล้วออกไปซะ เมื่อเธอต้องการฉันบอกให้ฉันรู้ แต่หลังจากนั้นปล่อยฉันอยู่ตามลำพัง อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว เอลฟ์จะพาเธอไปยังห้องของเธอและจะให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ อย่ารบกวนฉันเว้นแต่เธอจำเป็นจริงๆ ฉันมีความอดทนไม่มากนัก ที่จะต้องยุ่งเกี่ยวกับคนประเภทเธอ
เมื่อเขาพูดเสร็จ มัลฟอย หันกลับไปและเดินจากไปอย่างรีบเร่ง ชั่วขณะต่อมาชังกี้จัดการจานที่ไม่มีรอยแตะต้องเลยของมัลฟอย และวางจานอาหารมากมายตรงหน้าเฮอร์ไมโอนี่ เอลฟ์ทำได้ดีกว่าตัวเธอเองอย่างแน่นอน และเฮอร์ไมโอนี่ตระหนักว่าเธอกำลังหิว เธอใช้เวลาหกชั่วโมงที่แล้วนับตั้งแต่ที่เธอกับบิลออกจากคฤหาสน์เพื่อวางแผนค้นหาต่อไป และขอให้ อาเธอร์ วีสลีย์ รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์คนใหม่ ให้อำนาจและอนุญาตให้เธอทำงานที่คฤหาสน์มัลฟอยแต่เพียงลำพัง เธอยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันและเธอเริ่มทานอาหารอย่างสุขสบายในตอนนี้
ในขณะที่เธอกินอาหารอยู่นั้น เธอมองไปรอบๆห้องโอ่อ่าใหญ่โตอีกครั้ง มันสวยงามแต่เป็นทางการมากเกินไป เธอสงสัยว่าทำไม มัลฟอย นั่งอยู่ในห้องที่เป็นทางการเช่นนี้เพื่อกินอาการตามลำพัง แน่นอนบ้านแบบนี้ต้องมีห้องครัวที่อบอุ่นและสะดวกสบายหรือมีห้องกินอาหารเช้าขนาดเล็กหรือบางอย่างที่เป็นทางการน้อยกว่านี้สำหรับการกินอาหารตามลำพัง เมื่อชังกี้กลับมาจาก การจัดการโต๊ะอาหารและพาเฮอร์ไมโอนี่ไปยังห้อง เธอถามเอลฟ์ถึงเรื่องนั้น
นายท่านกินมือเย็นในห้องอาหารเย็นตลอดนายหญิง เอลฟ์มองเธอด้วยสายตาของความเศร้าอย่างที่สุด ชั่วครู่ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะสว่างด้วยรอยยิ้มให้กับเฮอร์ไมโอนี่อีกครั้ง
แต่ตอนนี้นายหญิงอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนนายท่าน นายท่านต้องการเพื่อนและชังกี้ชอบนายหญิง สวยงาม ใจดี ชังกี้หวังว่านายหญิงจะอยู่ที่คฤหาสน์ มัลฟอย ตลอดไป
เป็นไปไม่ได้อย่างที่สุด เฮอร์ไมโอนี่คิดกับตัวเองแต่เสียงดังไปยังเอลฟ์ เธอพูดกับเอลฟ์ต่อว่า
ชังกี้ไม่จำเป็นต้องเรียกฉันว่าคุณ ได้โปรด ฉันอยากให้เธอเรียกฉันว่า เฮอร์ไมโอนี่
อ่า ได้นายหญิง นายหญิงเฮอร์ไมโอนี่ อย่างที่นายหญิงชอบ
ชังกี้ ฉันอยากได้ห้องที่อยู่ใกล้กับห้องของท่านมัลฟอย ได้โปรด ฉันต้องอยู่ใกล้ชิดเขาเพื่อช่วยเรื่องฝันร้าย
ได้เจ้าค่ะ นายหญิงเฮอร์ไมโอนี่ ชังกี้กำลังคิดว่านายหญิงต้องการห้องที่อยู่ข้างนายท่านพอดี ชังกี้นำเฮอร์ไมโอนี่ขึ้นบันไดกว้างหรูหราไปยังชั้นที่สอง พรมหนานุ่มไม่ทำให้เกิดเสียงใดๆเมื่อก้าวเดิน บรรพบุรุษของมัลฟอย กระซิบอย่างตื่นต้นและวิ่งจากภาพหนึ่งไปยังอีกภาพหนึ่งไปตามห้องโถงที่ตกแต่งไว้อย่างงดงาม ตามเฮอร์ไมโอนี่ขณะเดียวกับที่เอลฟ์นำทางไปยังห้องพักของเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้พูดสิ่งใดเมื่อเอลฟ์พาเธอไปยังห้องสูทที่หรูหรา ที่อยู่ใกล้สุดทางเดิน แม้ว่าห้องจะดูหรูหราแต่พวกมันแตกต่างจากสิ่งที่เฮอร์ไมโอนี่เห็นจากห้องทั้งหมดในบ้านระหว่างตอนกลางคืนกับตอนกลางวัน
ห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้สีเข้ม แต่แทนที่จะให้ความรู้สึกแบบโกธิก มันกลับทำให้เป็นห้องที่สว่างและตกแต่งอย่างประณีต สีบนกำแพงอบอุ่นและอ่อนโยนแทนที่จะชัดเจนหรือโดดเด่นแบบโกธิก ห้องนอนที่อยู่ติดกันตกแต่งอย่างเรียบง่ายและไม่สลับซับซ้อน เครื่องนอนทำจากผ้าลินินสีขาวสะอาดเรียบร้อย และผ้าห่มสีขาวนุ่มหนา พรมชนิดหนาที่เป็นสีน้ำตาลโกโก้เข้ม ไฟส่งเสียงอย่างรื่นเริงในเตาผิงขนาดปกติ เฮอร์ไมโอนี่รักมันในทันที มันช่างอบอุ่นและเป็นกันเองในแบบที่รู้สึกได้จริง ในขณะที่ห้องอื่นๆของบ้านให้ความรู้สึกโอ่อ่าและเป็นทางการจนเกินไป
ก่อนที่ชังกี้จะทิ้งให้เธอพักผ่อน เฮอร์ไมโอนี่ขอให้เอลฟ์บอกเธอ เมื่อ มัลฟอย เรียกหายานอนหลับในคืนนี้ ชังกี้พยักหน้าแสดงความเข้าใจแบบผู้สมรู้ร่วมคิดและหายวับไป เธอยังคงตรวจสอบห้องต่อไปซึ่งนำไปสู่การค้นพบห้องน้ำที่อยู่ถัดจากส่วนที่เป็นห้องนอน ที่ว่างทั้งหมดเตือนให้เฮอร์ไมโอนี่นึกถึงสปา ที่ริทซ์ คาร์ลตัน ที่ซึ่งแม่ของเธอพาไปเพื่อเชื่อมสัมพันธภาพระหว่างแม่ลูก ภายในห้องน้ำมีตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ซึ่งเหมาะกับการที่จะเป็นห้องของนักร้องดังในฮอลลีวู๊ดมากกว่า
เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจและร่ายเวทมนตร์ให้กระเป๋าเดินทางของเธอมีขนาดใหญ่หลังจากหยิบมันออกมาจากกระเป๋าเงินของเธอ เธอเอาของออกจากกระเป๋าและแขวน พับ เสื้อผ้าของเธอให้อยู่ในที่ๆเหมาะสมก่อนตัดสินใจที่จะอาบน้ำร้อนเป็นเวลานาน
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย เธอสวมกางเกงนอนผ้าฝ้ายและเสื้อยืดแขนกุดเข้ารูป จากนั้นนั่งลงหวีผมและทำให้ผมของเธอแห้งด้วยเวทมนตร์
มันใช้เวลาหลายปีในการฝึกหัด แต่ในที่สุดเฮอร์ไมโอนี่ได้สร้างสรรค์วิธีการใช้ไม้กายสิทธิ์ในการทำให้ผมของเธอเป็นลอนมันวาวบนหลังของเธอแล้ว โดยปกติเวลาที่เธอทำงานเฮอร์ไมโอนี่จะเกล้าผมเป็นมวยแน่นไว้ แต่เวลาอยู่ที่บ้านเธอไม่ชอบอะไรมากไปกว่าการปล่อยผมเฉยๆ เฮอร์ไมโอนี่คิ้วขมวดเพราะภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านดังนั้นบางทีการผ่อนปรนเกินไปก็ไม่ดี เธอจึงทำให้มันเป็นเป็นระเบียบมากขึ้น เธอมัดผมกลับไปเป็นหางม้ายาวแบบมักเกิ้ลและยิ้มอย่างพอใจ
เธอหยิบหนังสือเล่มใหม่ที่เธออ่านในอ่างอาบน้ำ การพินิจใจยุคใหม่; ด้วยการอ่านทางสายตา และมุ่งหน้าเดินไปยังเก้าอี้ที่ดูธรรมดาๆที่อยู่ใกล้เตาผิง ในทันทีที่เธอนั่งลง เสียงดัง แคร็ก! และชังกี้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเธอ
นายหญิงเฮอร์ไมโอนี่ขอให้ชังกี้บอกให้ทราบเมื่อนายท่านเรียกหายานอนหลับ ชังกี้เลยมาที่นี่เพื่อ... ชังกี้กำลังถือแก้วคริสตัลซึ่งเคลือบตัวอักษรสีทอง M อยู่ด้านหน้า
ขอบใจจ๊ะ ชังกี้ เฮอร์ไมโอนี่พูดและรับแก้วไปจากเอลฟ์ เธอหยิบแคปซูลสีม่วงออกไปจากกระเป๋าเงินขนาดเล็กของเธอ
ถ้าเธอจะพาฉันไปที่ห้องของนายท่านมัลฟอยฉันจะนำไปให้เขา ชังกี้ลังเลชั่วครู่จากนั้นเดินไปยังประตูซึ่งดูคล้ายส่วนหนึ่งของกำแพงห้องนั่งเล่น เธอเคาะประตูสามครั้ง และจากนั้นผลักประตูเปิดออก เฮอร์ไมโอนี่เดินตามเธอไป ผ่านเข้าไปในช่องประตู และพบว่าตัวเองอยู่ในห้องของเดรโก มัลฟอย แล้ว แต่ละห้องเห็นได้ชัดเจนว่าถูกตกแต่งเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงสถานะของผู้ครอบครอง หรือนายแห่งคฤหาสน์ วัสดุบุผนังสีเข้มและตกแต่งอย่างหรูหราเป็นแบบเดียวกับห้องที่ดูเป็นทางการทั้งหมดในบ้าน
มัลฟอยกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีเข้มตรงหน้าเตาผิงขนาดใหญ่ เขาดูคล้ายหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ เว้นแต่เขาถอดเสื้อคลุมของเขาออกและมันดูเป็นทางการน้อยลงหน่อย เขาใส่เสื้อเชิร์ตมีแขนและกางเกงสีดำ กำลังจ้องมองไปยังเปลวไฟและเงยหน้ามองคนสองคนที่เข้ามาในห้องเขา ชั่วขณะหนึ่งเขาดูงุนงงที่เห็นเฮอร์ไมโอนี่ จากนั้นความเข้าใจและความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขามองกลับไปยังประตูที่พวกเขาผ่านเข้ามา ด้วยเหตุผลบาประการความโกรธของเขาดูเหมือนเลือนหายไป เขาถอนหายใจยาวและยกเท้าขึ้นแกว่งเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่เข้าใจเมื่อเธอเห็นขวดเหล้าชันดีที่เหลืออยู่อีกครึ่งขวดซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างๆเก้าอี้
เกรนเจอร์อีกแล้ว ทีนี้มีอะไรอีกล่ะ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาสั้นและห้วนแต่เขาดูอ่อนเพลียเกินกว่าจะรวบรวมความโกรธ ได้อย่างที่เธอคาดไว้
เขาต้องทุกข์ทรมานจากการไม่ได้นอนจริงๆเฮอร์ไมโอนี่คิด
ฉันมาเพื่อใส่ตัวติดตามในยานอนหลับของนาย ดวงตามืดมัวของเขาจับจ้องอยู่ที่ดวงตาของเธอ
ฉันอยากจะบอกให้นายรู้ก่อนแต่นายยุ่งเกินกว่าจะหยุดคุยเรื่องรายละเอียด เฮอร์ไมโอนี่อธิบายเล็กน้อยเป็นเชิงแก้ตัว เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงรู้สึกเจ็บปวด และรู้สึกผิดในสิ่งที่เธอกำลังทำ แต่มันเป็นทางเดียวที่จะช่วยแฮร์รี่
ตัวติดตามความทรงจำนี้จะส่งสัญญาณเมื่อร่างกายของนายปลดปล่อยความทรงจำที่แท้จริงในระหว่างการนอนหลับซึ่งขัดแย้งกับความทรงจำในขณะฝัน ความทรงจำในขณะฝันใดๆจะกระตุ้นเครื่องติดตามไปที่ไม้กายสิทธิ์ของฉันซึ่งจะเรียกฉันไปหานาย ฉันจะใช้การพินิจใจในขณะที่นายหลับเพื่อเก็บความทรงจำเหล่านี้ด้วยความหวังว่า หนึ่งในนั้นจะมีความทรงจำเกี่ยวกับคำสาปแช่งที่ฉันมองหาอยู่
เดรโกกัดฟันแน่นหลายครั้งในขณะที่เขาจ้องเธอ จากนั้นถูหน้าไปมา เขาหันมาพร้อมดวงตาแดงก่ำไปที่เธอและยื่นมือออกไปเพื่อรับแก้ว เธอหย่อนเม็ดยาติดตามลงไปในแก้ว มันส่งเสียงดังฟู่และแตกตัวในฉับพลัน เฮอร์ไมโอนี่ยื่นแก้วคริสตัลให้ มัลฟอย เขาเดินไปวางมันลงบนโต๊ะตัวเล็กและตะคอกใส่เอลฟ์
ออกไป เฮอร์ไมโอนี่งุ่นงงในเสี้ยววินาที จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กๆของชังกี้ในขณะที่เดินออกไปจากห้อง เฮอร์ไมโอนี่อยู่ตามลำพังกับ เดรโก มัลฟอยในห้องนอนของเขา แล้วในตอนนี้
เดรโกเดินอาดๆกลับไปหาเธออย่างช้าๆ ความอ่อนล้าของเขาเห็นได้ชัดเจน รอยยิ้มเป็นภัยเล็กน้อยอยู่บนริมฝีปาก ในขณะที่เขาหยุดห่างจากเธอไม่กี่นิ้ว เขาอยู่ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงความโกรธและบางสิ่งที่เธอไม่อาจบอกออกมาเป็นคำพูดซึ่งแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา
เธอจะอยู่กับฉันคืนนี้ใช่ไหม เกรนเจอร์ เขาพูด และเอื้อมนิ้วมือเรียวยาวงดงามลูบไล้ไปตามแขนที่เปลือยเปล่าของเธอ
ถ้านายต้องการฉัน ทั้งหมดที่นายต้องทำคือพูดออกมา... เฮอร์ไมโอนี่อ้าปากเพื่อจะตอบประชดประชันแต่เธอถูกทำให้เงียบลงอย่างรวดเร็วด้วยริมฝีปากปากของเขา แขนของเขาโอบล้อมตัวเธอ บดขยี้ร่างกายของเธอให้อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างแข็งกร้าว เฮอร์ไมโอนี่ยืนนิ่งด้วยความตกใจสุดขีด ชั่วขณะหนึ่งขณะที่ลิ้นของเขาคืบคลานตวัดเข้าไปในโพรงปากของเธอเพื่อควานหาความหอมหวานละมุนนั่น หัวใจของเธอเหมือนจะหยุดเต้นไปชั่วครู่เขาละจากริมฝีปากเธอไล้จมูกไปที่แก้มนวลเนียลพลางสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นจากเธอเขาวกกลับไปครอบคลุมริมฝีปากนั้นใหม่อีกครั้งพร้อมกับพยายามดุนลิ้นของเขาเข้าไปในช่องปากของเธออีกคราแต่คราวนี้เขาทำไม่สำเร็จเนื่องจากเธอเริ่มรู้สึกตัวเธอเม้มริมฝีปากไว้แน่นและพยายามจะส่ายหน้าหนีการคุกคามนั้น เธอรู้สึกถึงความร้อนที่มาจากตัวเขา เธอพยายามผลักหน้าอกเขาให้ออกห่างจากเธอแต่ความแข็งแกร่งของมัลฟอยอยู่เหนือร่างกายของเธอมากนัก มือทั้งสองข้างของมัลฟอยสัมผัสไปที่สะโพกกลมกลึง ภายใต้กางเกงชั้นในของเธอ เธอรู้สึกถึงแรงกระตุ้นอย่างหนักที่เกิดขึ้นในตัวเธอ มันเกิดขึ้นที่บริเวณสะโพกและสัญญาณเตือนภัยถูกปลุกขึ้น เธอรู้สึกคล้ายถูกสาดด้วยน้ำเย็น เธอใช้มือดันหน้าอกของเขาอีกครั้งและรวบรวมกำลังผลักเขาออกไปให้ห่างจากตัวของเธอจนได้ ดวงตาที่มีหนังตาหนักๆไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความตกใจหรือความแปลกใจใดๆ ทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นเพราะเหล้าครึ่งขวดที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเก้าอี้ เขาหัวเราะเยาะ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความแปลกใจของเธอ มัลฟอยหยิบแก้วยานอนหลับที่ผสมตัวติดตามจากโต๊ะที่เขาวางไว้ในทันที
เขาคว้ามันขึ้นมาและดื่มทั้งหมดอึกใหญ่ เพียงไม่กี่อึก เมื่อกินเสร็จเขาหันไปและโยนแก้วคริสตัลลงในเตาผิงซึ่งกระทบกับก้อนอิฐที่อยู่เบื้องหลังเปลวไฟ เขาหันไปจ้องเธออีกครั้งด้วยดวงตาสีเทามืดมัว จากความมุ่งร้ายและความเคียดแค้น เขาหันกลับไปและเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิร์ตของเขาในขณะที่เดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง
เฮอร์ไมโอนี่รีบถลาออกไปจากห้องโดยผ่านประตูที่เคยเข้ามา ชังกี้กำลังรอเธออยู่ ดวงตาสีฟ้าดวงใหญ่ของเธอกลมโตด้วยความตกใจ ดวงตาของเฮอร์ไมโอนี่ไม่แตกต่างมากนัก เฮอร์ไมโอนี่สูดลมหายใจเพื่อทำให้ตัวเองสงบลงหลายครั้ง และพยายามย้ำกับเอลฟ์ว่า เธอรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรและทุกสิ่งจะดีขึ้นเอง หลังจากนั้นไม่นานชังกี้จากไป และเฮอร์ไมโอนี่กลับไปนั่งตรงเก้าอี้ที่ใกล้เตาผิง ไม้กายสิทธิ์ของเธอวางอยู่เหนือตัก ความคิดหมุนวนเวียนกลับไปกลับมา และเธอพยายามควบคุมสติอารมณ์ เธอคิด...เธอปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? เธอคงต้องจัดการเรื่องมัลฟอยให้เรียบร้อยในตอนเช้า และมันจะไม่เกิดขึ้นอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น